üreyini açmışdı. Amma İnare hamıya ağız büzmüşdü, heç kesi beyenmemişdi. Bu günün özünde de, sevgi etiraflarını dalbadal eşidirdi... Bezmişdi bu sırtıq oğlanlardan...
Nedense ona ele gelirdi ki, sevgi limiti Elşad müelimle tükenib, bir de heç kimi sevmeyecek..
Bezen buna sevinirdi de. İlahe kimi son derece imkansız, heyat yoldaşına bedbextlik getiren birisini sevib neyleyecekdi ki?!
Ele bu cür yaxşı deyilmi, heç kesi sevmeyesen. Öz romanını kulminasiyası yazasan... Cehenneme ki, darıxdırıcı olacaq. Olsun da! Bu her halda,ezab çekmekden daha yaxşıdır...
İlahenin Ramile qoşulub qaçmasından cemi bir neçe gün sonra - onda ki, atası qızın cer-cehizini, şexsi eşyalarını evden çıxartmışdı, çox gergin ab-hava hökm sürürdü, qefilden bele bir söhbet başladı evde.. Eybi yox, İlahe olmadı, qoy İnarese Ayazın heyat yoldaşı olsun. Resmen nişanlanmasalar da, hamı İlaheyle Ayazı nişanlı hesab edirdi. Ayaz bu eve gelib -gedir, evin bir üzvü hesab olunurdu. Raisin de, Güllünün de üz-gözü ona öyreşmişdi.
İlk defe söhbet açılanda İnare şoka düşmüşdü. Valideyinlerine qeti etirazını bildirmiş, yüz il öncenin ,,O olmasın, bu olsun,, filminin müasir dövürde tekrarını gülünc, ağlasığmaz adlandırmışdı. Sonradan bu mövzu vaxtaşırı aile söhbetlerinin merkezinde dayanırdı.
İnare bacısı terefinden ezaba düçar edilmiş valideyinlerine tekrar ezab verilmesini istemediyinden çıxılmaz veziyyetde qalsa bele, en azından etiraz etmemeyi qerarlaşdırdı...
Bu gün günorta İnarenin boynuna qoymuşdular ki, onu universitetden mehz Ayaz getirecek. İnare ,,uşaq deyilem ki, özüm gelerem,, demiş, ancaq atasının sifetinin ifadesini görende çar-naçar razılaşmışdı... Universitetden çıxarken, Ayaza yaxınlaşanda nedense içinden gözlemediyi bir hiss keçdi. Ağ ,,07,, onun gözlerinde parıltılı qapqara ciple evezlendi, Ayazı ise, avtomobile dirseklenerek onu gözleyen hündür yaraşıqlı Rzaya çevirdi...
... Ayazın salamına salamla cavab verib sonrakı ,,necesen,, sualını cavabsız qoydu. Onunçün açılmış arxa qapıdan

<< 1 [2] 3 4 >>