yetirmeye çalışırdı... Düzdü, maddi imkansızlıq ucbatından çox vaxt istediklerini reallaşdıra bilmirdi...
Xatırlamağa başladı. Bir defe yağışlı gün idi, gerek ki, oktyabr ayı idi, aşağı mehelleden olan Nicat adlı oğlanla ,,Betonzavod,, deyilen erazideki geceqondulardan birine xerekle mişar daşı ve qum daşıdılar, ul qazandılar... Eve gelib bir qeder yorğunluğunu çıxarandan sonra anasından soruşdu ki, bazara gedirem, ne alım. Anası dedi, evde heçne yoxdur, ne isteyirsen al, etden, yağdan, kartof soğandan...
İlaheden soruşdu ki, bes sen ne isteyirsen. O da dedi ,,İris,, isteyirem.
Getdi bazarlıq eledi, sonra da erzaq mağazasından çörek aldı. Yağ çekdirende cemi yarım kilo dedi, ancaq satıcı kere yağı parçasının sekkiz yüz qram olduğunu ve kesse, yerde qalan hissenin alınmayacağını söyleyerek hamısını büküb verdi. O da çaresiz qalıb pulun hamısını yağa veresi oldu. ,,İris,, ala bilmedi. Düşündü ki, İlahe uşaq deyil ki! İndi de ,,İris,, olmasın. Ancaq yağ mütleq olmalıdır, onsuz xörek bişmez axı...
Eve gelende İlaheni artırmada Ramileyle oturan gördü. İlahe onu görcek derhal qabağımna yüyürdü. Ver menim ,,İris,,imi dedi. Sifetinde bir uşaq tebessümü, sevinci var idi.
Hemin gün İlahe çox meyus odu, ne illah eledi, günün sonunadek qanqaralığını gizleye bilmedi...
Amma bundan da çox İlahenin xetrine deydiyi olmuşdu...
Teze qonşularının heyetindeki meclis zamanı içib serxoş olaraq oynayanda...
....Bileyinin ağrısını hiss etdi, düşüncelerden ayrıldı. Anası onu çekib aparmaq isteyir, yalvar-yaxar eleyirdi, Ramile hıçqıra-hıçqıra onlara baxırdı. Tubu arvad çıxıb getmişdi..

<< 1 ... 3 4 [5]