berk sıxıb hönkürdü... Hemin günün ertesi - iyunun 15-de Reşid Behbudov adına Mahnı Teatrının qarşısında görüşdüler. Hemin gün onlar nece de xoşbext idiler ,,Araz,,da stereofonik filme baxdılar. Fevvareler bağında şekil çekdirdiler, adama düz üç dene ,,Plombir,, dondurması yediler...
...Ramil yerinden dik atıldı. Külek daha da berkimişdi, etrafı toz-duman bürümüşdü. Yox bir an da burada qalmaq olmaz. Eve qayıtmaq lazımdır. İlahenin ruhu, çox güman ki, indi qayıdıb. Balaca bir ocaq qalayıb onu çağırsa, hökmen gelecek... ona üreyine yığılan, bütün derdlerini danışar. Deyer ki, hazırca gelmisen, ne olar, menide özünle apar...
Rzanın üçmertebeli mülkü çox esrarengiz idi. Sanki etrafdakı bütün evlere meydan oxuyurdu. Xüsusen İlahenin bir vaxtlar yaşadığı ev aciz, misgin ve yazıq görünürdü...
İnar. hıcqıra-hıcqıra bacısının yaşadığı heyatının epizodlarını tısıvvür etmeye çalışırdı. Bax hasardan görünen o yelencekde aylıulduzlu gecelerde İlahe asta-asta yellener, özüne ulduz seçermiş...
Hemişe ata evinde de o, özüne ulduz seçerdi. Çox vaxtı en parlaq ulduz üstünde iki bacı mübahıse ederdiler...
- Men evin içine baxmaq isteyirem...
Rzanın fikri başqa yerde idi. Diksindi, ,,Ne dedin?,, - deye soruşdu
İnare tekrarladı..
- Evin içine baxmaq isteyirem.
Rza alçaq daş hasarın taxta qapısını iteledi..
- Bunlar onsuz da yoxdular. Harasa gedibler.
Qapı kilidlenmemişdi. Heyete keçdiler. Evin qapısı da açıq idi.
Bu da İlaheyle Ramilin otağı... Qeyri-ixtiyari İnare mehz bacısıgilin otağına girdi...
Qedimi paltar şkafı, üstüne süfre serilmiş Nuh eyyamınnan qalan ,,Ural,, radiosu, ağ qara gösteren televizoru, döşeyinin rengi solmuş çarpayı, divara vurulmuş tablo.. Yabanı xırda çiçeklerin arasında bir-birine sarılmış iki boyük qızılgül.
İnare hıçqırdı..
-Yazıq bacım. Gör bir hansı şeraitde yaşayırmış...
Şkafı açdı. Kesif nem qoxusu vurdu onu. İçinde bir kişi şalvarı, iki köynek asılmışdı. Hamısı Ramile aid idi, yeqin. İlahenin heçneyi yox idi burda.
Evden çxanda

<< 1 [2] 3 4 >>