burnunda qalmışdı sanki. Dondurmanın tamı ise ağzında. Yox bele olmaz... Olmaz bele...
Yataqdan durub heyete - vanna otağına qaçdı. Üzünü, burnunu, ağzını hey yudu. Sonra evlerine üçmertebeden düşen işığını perde ile kesdi...
Sonra da, öz-özüne pıçıldadı.. ,,Menim ailem var. Menim Ramilim var. Men onu sevirem. Subay deyilem ki tezeden nese tereddüd edem. Men aileliyem,,
Ramile baxdı. Heyat yoldaşı bu defe onun gözüne başqa cür göründü.... Elbette, axı her qaranlıq gecenin bir seheri olmalıdır...
Ancaq her halda , bağlı perdenin arxasındakı o mülkden, nese bir xof, qorxu, narahatlıq gelirdi...
Növbeti gün İlahe evden çıxmadı. Axşam baş verenlere göre uzrxahlıq edib qaynanasına ev işlerine kömek etmeye başladı..
Meleyke arvad hey dil-ağız eleyirdi, Ramilin evezine İlaheden üzr isteyirdi....
Evde gözegelim ne varsa , Meleyke arad Ramille İlahenin otağına yığmışdı.
Ev işlerini bitirdikden sonra, İlahe nahar hazıtlamaqda da, qaynansına kömek etdi. Yemek yediler. Günortadan sonra vaxt sanki tamam dayandı.Evveller pencereden denize baxmağı xoşlayırdı. Ama indi
pencereden denize baxmaq mümkünsüz idi. Qonşuların mülkü onların denize görüntülerini ellerinden almışdı...
Bir maraqlı kitab da yox idi ki, oxumağa vaxtı öldürsün...
Nazik cildli ,, Sumqayıt hadiseleri,, kitabı sataşdı gözüne. Götürüb vereqlemeye başladı...
Kitab onda emelli başlımaraq oyatmışdı. Yerine uzanıb vereqi çevirdi...
- İlahe seninleyem. Seni çağırırlar.
- Kim?
,,Teze qonşu,, dedikde dalağı sancdı. Evelce istedi getmesin. Ancaq qeyri-ixtiyari yola çıxası oldu.
Aynure gülümseyerek onu avtomobile devet etdi. İlahe önce boyun qaçırtsa da, sonradan salona çıxdı. Aynurenin yanında eyleşdi. Ömründe bele rahat, gözel avtomobile minmemişdi.
- Rzadır de xesislik edir, mene maşın sürmeyi öyretmir... Köhnefikirlinin biri köhnefikrli.. Deyir qız maşın sürmez...
- Ay ne sürerdim bu cipi...
Nehayet qiyqacı baxışlarla İlaheye baxdı..
- Sen öz canın ne qaçaqaç düşmüşdü ere gedirdin?
İlahe

<< 1 2 3 [4] 5 >>