Hönkürtüyle ağlamışdı, düşünmüşdü ki, gec-tez murdarlandığını bilecekler. Heç yarım saat keçmemiş yeniden bayaqkı veziyyet tekrarlanmışdı.
Heç kesle danışmırdı. Herden mecburiyyet qarşısında qalanda ,,He,, yaxud ,,Yox,, ifadelerini işledirdi, vessalam...
Ertesi gün Ramil eve tez geldi, yüngülce bazarlıq da etmişdi. İyunun 14-ü idi. Sabah düz bir ili tamam olurdu qovuşmalarının.
Sen deme, İlahe kimi, Ramil de xatirelerle yaşayırmış...
İlaheye yaxınlaşıb ehmalca eyildi, yanağından öpdü..
- Sabah bir ilimizdir...
- He...
- Sabah bir az gec gelecem, pulla. Qeyd ederik...
Bu gece seheredek xatireler ve xeyallar ilğımında azdılar. Heç istini de velerine almadılar. Yene de tekraren, döne-döne bir-birlerine sarılıb o qeder sevişdiler ki... Ele bil, Üreklerine dammışdı ki, bu sondu...
Seher saat 11-de Ramile geldi ki, bes seni qonşu çağırır. Üreyi ayağının altına düşdü.Hemin dehşetli geceden sonra qonşuları onu itirib axtarmamışdı, o da ele başa düşmüşdü ki, Rza bir gecelik isteyine çatdığı üçün daha onu narahat etmez. Ancaq budur... Yene başlandı...Aynure ona qısaca dedi.. ,,Saat üçde bizde ol. Rza seni gözleyecek,, İlahe de qısaca cavab verdi.. ,,Gözlemesin gelmeyecem,,...
Üstünden ne qederse keçdi. Ramile yene gelib onu çağırdı ki, seni qonşu çağırır. Yene getdi. Aynure ona ağzıbağlı zerf verdi.. ,,Rza dedi açıb baxsın, şekillerdir, vurar albomuna,, - söyledi.
Elleri ese-ese zerfi açdı. Üsteki şekle baxma bes idi.. Lümlüt uzanan o, üstündeki üzü görünmeyen kişi ise, tebii ki, Rza idi...
Şekilleri cırır, sonra cırıqları yeniden hisselere bölür, hönkürürdü... Dünene kimi bu qeddar, zalım dünyada ümid edib dözmek üçün birce dene de olsun tutalqa var idi ki, bu tutalqadan tutub birteher yaşamaq olardı... Bu son idi... Bu günün sabahı olmayacaqdı... Bu gün son qoyulacaqdı şerefsizliye...
Ani olaraq qebul etdiyi qerardan vahimelendi, ele bil, bedeni boyunca qarışqalar gezmeye başladı...
Belke gedib Rzaya yalvarıb-yaxarsın. Axı o da insandı. Onu da ana doğub.

<< 1 2 [3] 4 5 ... 10 >>