bilmeyecem... Birce defe, tek birce defe boynuna sarılıb hönküre bileydim kaş ki...
Gedirdi. Sel kimi axan göz yaşlarını, hönkürtüsünü onu teeccüble süzen yol yoldaşlarından gizlede bilmirdi. Bir müddet önce Aynurenin getirdiyi şekilerinin cırıqlarını sıxdığı ovcunda indi doğma evlerinin vanna otağından götürdüyü ,,Rapira,, lezvasını sıxmışdı...
Bu da son... Demek, bele olurmuş vaxtsız sonlar... Onu özüm getirdim... Öz ellerimle... Hamı öz vaxtsız sonunu özü getirir.... öz elleriyle...
Axşamüstü tövleden Meleyke arvadın dehşetli çığırtısı eşidildi.
İlahenin cesedi üzü üste yere düşmüş halda idi. Yanında qan göllenmişdi...
İndi İnarenin beyninin qebul etdiyi en son qida o idi ki, İlaheni Rza öldürmüşdü. Onu intihara mecbur etmişdi. O cehennemde eynen buna verdiyi bihuşedicini verib, sonra yazığı başına oyun açıb, kişiliye yaraşmayan binamusluq göstererek kameraya çekmişdi...
...İnare yıxılıb divanda qalmışdı. Ne canının yanğısını söndürmek üçün durub bir stekan su içirdi, ne ara vermeden zeng çalan telefonu götürürdü...
Neylesin, bu güne kimi bacısının ölüm sebebini bilmirdi. Düzdür ezab çekirdi, rahat olammırdı, ezizini ne sebebe özüne qıydığını öyrenmek en böyük isteyine çevrilmişdi. Amma indi bunu bilirdi,düşmeni tanıyırdı. Di gel ki, atacağı növbeti addımı müeyyenleşdirmekde çetinlik çekirdi. İndi ne etsin? Neden başlasın?
Qefilden beynine gelen fikir onsuzda halsız,taetsiz olan bedenini tamam sustaltdı. Eger gec baş vermiş hansısa bir hadise Rzanın teleserek evden çıxmasına revac vermeseydi, onda o, İnarenin de namusuna toxunacaq, çox yeqin ki bunu da, kameraya çekecekdi... Ve İlaheye gönderdiyi kimi buna da xeber gönderecekdi... Eynen bacısı kimi damarını kesecekdi... Belke de, asacaqdı özünü...
Özünü Mecnunluğa vurmuşdu, guya sevirdi, iztrab çekirdi... Sadece, Şehvetli hislerini ödemek üçün gör bir bu alçaq nelere el atır... Gör nece baha qiymete başa gelir onun şehvetli ehtiyaclarının ödenilmesi...
İnarenin fikirler beynini rahat buraxmırdı. Belke

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 10 >>