...Hekimler atamçün ümidverici heçne demirler. Çox pisem, sen meni bağışla heçolmasa.Bir az toxtat ürek-direk ver mene. Çox pisem lap başımı itirmişem... Bağışlayırsan meni?!
- ....
- Çox pisem. Tesevvür etmeyeceyin derecede. Ehtiyacım var senin desteyine, teselline. Barı sense bağışla meni...
- ....
- Xahiş edrem... Bağışla meni..
- ....
- Yalvarıram...
İnare desteyi asdı. Yerine girib üzünü balışa sıxıb hey ağladı.
Rzanın dalbadal zeng etdiyini görcek durub telefonu xetden ayırdı...
Ertesi gün gec ayıldı. El üzünü yudu telefonu xette qoşaraq anasıgille hal ehval tutdu. Geyinib evden çıxdı. Marketden bir kiloqram ,,İris,, konfeti alıb, Yasamal qebristanlığına yollandı.
Qebristanlığın yaxınlığından 20 eded qerenfil aldı. Qebri gören kimi höçqırmağa başladı. Yaxınlaşıb torpaq tepeciyinin baş hissesinde dik qoyulan daşı öpdü, ,,Salam bacı,, dyib sonra qerenfilleri torpaq tepeciyin üstüne düzdü.
Qırxa da bir şey qalmamışdı... Birce atası tez sağalaydı...
Elindeki sellofan torbadakı ,,İris,,leri mezarın üstüne tökdü.
- Seninçün getirmişem. İndice aldım, berk deyil, yumuşaqdır. Sen yumşaq xoşlayırsan axı. Alanda soruşdum...
Qebrin qarşısında dayanıb bir xeyli sessizce ağladı. Her şeyi danışdı. Rzayla münasibetlerini, evlerindeki ziyafeti, ezilmiş fotoşekilleri tapmasını... Ne edeceyimi bilmirem. Ne olar bir meslehet ver, kömek ele. Tekem bir yol gösterenim yoxdu... Getdin menide ezabların içinde qoydun....
Haçandan-haçana yeniden dik qoyulan daşı öpdü, bacısıyla xudahfizleşdi, qebristanlığı terk etdi....
Beyni dağılırdı. Bu intihar,atasının veziyyeti, Rzanın gece zengi...
Nece olacaqdı bu işlerin axırı.
Heyetlerinde Ayazı görcek teeccüblendi. Blokun ağzında durmuşdu. Dedi ki, geldim sizlerden xeber eter bilim, gördüm evde heç kim yoxdu. Dalınca yuxarı çıxmaq isteyende, ona başa saldı ki, evde valideyinleri yoxdusa onu nece içeri buraxa biler?
Berk acmışdı. Üreyinden keçdi ki yarpaq dolması bişirsin. Soyuducuya baxdı. Et var, yağ da var qalır

<< 1 ... 7 8 [9] 10 >>