Duşun altına saldı. Soyuq suyu açdı. Özüde suyun altındaydı. " Balacam senin cezan"dedi ve öpdü. Sora çekilerek " mennen utanma. Artıq menim olduğumu anla. Sene toxunmayacam ama emin ol bakireliyini men alacam"dedi ve tam islandıqdan sora meni yene qucağına alıb otağa aparıb yatağa qoydu. " Yat balacam. Gecen xeyre"dedi ve otaqdan çıxdı.
Oyanıb üstümü geyindim ve aşağı düşmek isteyende Muradın sesini eşitdim. Otağa yaxınlaşaraq qulaq asmağa başladım. " Cemil men her şeyi bilirem. Kenanla Zeynebin arasında heç ne olmadığını. Kenan mene her şeyi danışdı. Ama yene de oni cezalandırdım."
Demeli Murad her şeyi bilirdi. Üzümde tebessüm oluşdu. Aşağı enib yemeyimi yedim. Yuxarı çıxıb Muradın kitabxanasınnan kitab götürdüm. Otağıma keçib oxumağa başladım.
"Qatil istediyini alannan sora ordan çıxıb getdi"bu cümleni oxuyanda Muradın dünen mene dedikleri yadıma düşdü. Qatil.... Allahım ne olar Murad qatil olmasın. Otaqdan çıxıb onun iş otağına getdi. Qapını döymeden açdım. İçeri girib ellerimi stolun üstüne qoydum. Murad mene şaşqın gözlerle baxırdı. "Sene çox asant sual verecem. Sen adam öldürmüsen?"dedim sakit sesle. Mene baxıb "Zeyneb men..."sözünü kesib "sadece he yox de"dedim. Gözlerimin içine baxdı"he öldürmüşem"dedi. Dünyam başıma yıxıldı. Qatildi. o zaman daha yaxşı anladım. Biz İMKANSIZDIQ!!!
Heç ne demeden otağdan çıxıb öz otağıma girdim. Çantamı alıb aşağı endim. Gedecekdim. Qatille eyni evde qalmayacaqdın. Arxamca gelib "meni dinlemelisen Zeyneb" dedi. Ona dönüb sadece "sen meni dinledin?" Dedim. Eslinde meni niye dinlemediyini bilirdim. Ama olsun yene de meni dinlemeliydi. Qapıdan çıxarken "şoferle get"dedi. Mende heç ne demedim. Onsuzda evi tanımırdım. Yolda gederken sadece bu fikir vardı ağlımda "niye meni durdurmadı?". Demeli qatil idi. Günahsız insanları öldürür. Onu heqiqeten bağışlanayacağam!!!!
Eve geler-gelmez otağıma keçdim. Xalam evde deyildi. Men de heç kimi görmek istemirdim. HHeç kimle danışmaq isremirdim. Tek qalmaq, ne qeder axmaq olduğumu

<< 1 2 3 [4] 5 >>