özüme tekrarlamaq isteyirdim. İmkansız bir sevgiye inanmaq istedim sadece. En böyük sehvim oldu. Guya onnan uzaq duracaqdım. Onunla bağlı her şeyi unuducaqdım.
Nermin geleceyini bildirmek üçün mesaj atmışdı. Eslinde heç kimle söhbet etmek istemirdim ama Nermine ehtiyacım vardı. Qapı döyüldü. Aşağı düşüb qapını açdım. "Sevda xalan bize geldi. Bütün gün bizdediler men de sizdeyem"dedi ve içeri girdi. Ahh xalamın hara getdiyi belli oldu. Elinde çipsilerle colalarla qonaq otağına keçib özünü divana atdı. "Danış görüm. Muradın evinnen niye ayrıldın?"dedi.
"Nermin artıq Muradın adını eşitmek istemirem. Heyatıma giridiyi annan beri onsuzda alt üst olub."dedim.
"Canım sen istesende istemesen de Murad senin heyatında olacaq. Sen onu tanımırsan"dedi
"Lenet olsun ki bilirem ve men heyatımda qatil birini istemirem"dedim
"Bir deyqe bir deyqe. Mene Muradın evini bu sebebden ötrü terk etdiyini deme"dedi
"Tebii ki buna göre terk etdim. Sence men qatilin evinde qalacaq qeder ağlımı itirmişem? O günahsız insan öldürür"dedim.Gözlerim yene dolmuşdu.
"Zeyneb o bir mafyadı. Adam öldürmek nediki onunçun? "Dedi
"Mafya olmağı heç neyi deyişdirmir"dedim
"Yaxşı birde Cemilden eşit heqiqetleri"dedi Nermin qapını işaret eliyerek
"Cemil senin burda ne işin var?"dedim.
2 saatdı Cemil mene her şeyi danışırdı. Off. Yanlış anlamışdım onu. Pıskopat biri kimi tanıtmışdım özüme. Sen deme Murad bu vaxta qeder sadece anasının ve bacısının qatilini öldürmüşdü. Ona da mecbur olmuşdu. Men onu sehv başa düşmdüm. Meni dinlemelisen demişdi. Men axmaq kimi onu dinlememişdim. Üzr istemeliydim onnan. Tez ayağa durub ayaqqabılarımı geyindim. Qapıdan çıxanda Cemil "men aparım"dedi. Onu redd edib tek qalmaq istediyimi dedim. Taksiyle Muradın evine gedecekdim.
Ve onu doya doya qucaqlamaq isteyirdim. Taksi dayanacağına gederken biri arxamnan yaxınlaşdı ve eliyle ağzımı tutdu. Sessiz qışqırmağa başladım. Sesim çıxmırdı. Meni maşına doğru aparırdı.
O an tek fikirleşdiyim: Muradı birde göre bilecekmiydim?

<< 1 ... 3 4 [5]