Metbexde çayları süzürdüm. Off. Muradın atası hardan çıxdı axı? Meni oğluna yaraşdırmır. Murad gelsin qoy. Bütün meseleni hell edecek. Bu anda Cemil metbexe geldi.
"Zeyneb bağışla. Muradın atasının dediklerine göre. Yeni.."sözünü yarıda kesdim.
"önemli deyil. Menim üçün Muradın fikirlerinnen başqa heç kimin fikri vacib deyil."dedim. Amma buna heç özüm de inanmırdı. Elbette Muraddan başqa he kimin fikri önemli deyil. Amma o heç kim deyil. O Muradın atasıdı. Oğlunu mennen yaxşı tanıyır. Belke doğurdan da.... yo yo.. Murad meni sevir. Buna şübhem yoxdu.
Axşama qeder metbexden çıxmadım. Çoxlu yemekler, şirniyyatlar bişirdim. O kişinin üzünü görmek istemirdim. Her defe mene xidmetçi gözüyle baxmasına dayana bilmezdim. Süfreni qurdum.
Qapı çaldı. Qapını açdım. Murad eve girdi. Meni öpdü. "Balacam bu gün çox yoruldum. Yemeyimi yeyib yatmaq isteyirem."deye deye qonaq otağına gedirdi. Off. Atasının burda olduğunu deye bilmedim.
Murad otağa girib atasını görende şok oldu.
"Anar Eliyev. Senin burda ne işin var?"dedi. Ohaa atasına adıyla xitab eledi. Niye ata demedi? Anar bey oğlunun yanına gelib "gördüyüne sevinmedin? Oğlum"dedi. Murad göz süzerek "yox sevinmedim Anar"dedi. "Niye geldin? Menim evimde ne işin var?"dedi yene.
"Oğlum bax bu meseleleri öz aramızda danışarıq. Xidmetçilerin yanında yox"dedi Anar bey. Murad xidmetçi sözünnen sora esebleşdi.
"Xidmetçi? Kimdi xidmetçi?"dedi.
"Bu qız"dedi Anar bey meni göstererek.
Murad yanıma gelib elimnen tutdu. "Senin xidmetçi dediyin qız menim gelecek arvadımdı."dedi. Ne? Arvadımdı? Ola bilmez. Murad bunu atasına dedi.
"Oğlum başa düşürem men seni. Sadece eylenirsen"dedi Anar bey. Murad gedib atasını iteledi. "Anar Eliyev. Bu qız menim her şeyimdi. Bu qız menim qadınımdı."dedi.
Men daha özümü saxlaya bilmedim. Ağlamağa başladım. Men de onun qadını olmaq isteyirdim. Amma bize qarşı bu qeder insan varken biz nece bir arada ola bilerdik? Atası bele bizim bir arada olmağımızı istemir. Niye?
"Eger bu qızı buraxmazsan

[1] 2 3 ... 8 >>