hesabını sennen soruşacağam"dedi. Men de gülerek maşına oturdum.
Hava limanına çatdığımda artıq bacımın teyyaresi enmişdi. Maşınnan tez düşüb onu qarşılamağa getdim. Teyyareden hamı endi. Amma bacımnan başqa. O enmedi.
1 saat idi. Muradın adamları her yerde bacımı axtarırdı. Birden menim telefonuma zeng geldi. Tanımadığım nömre idi. Telefonu açdım.
"Alo"dedim
"Bacını boşuna axtarma tapa bilmeyeceksen"dedi. Bu ses.... Muradın atası idi. Anar bey
"Sen.."deye bildim sadece
"Meniç zengimi gözle. Ve esla amma esla Murada heç ne deme. Yoxsa bacını bir daha göre bilmeyeceksen."dedi.
Pisliy. Bacımı bu iş qatmamalıydı. Ne edecekdim men indi?
Telefonu söndürennen sora donub qalmışdım. Bacımı bele bu işe qatdı. O hele uşaq idi. Kim bilir indi ne qeder qorxur. Bir uşağı qorxudacaq qeder acımasız biridi? Ahh Zeyneb o öz oğlunu öldürtmek isteyib senin bacına qıymayacaq?!
Murad sesini eşidirdim. Uzaqdan gelirdi. Sese doğru getmeye başladım. Murad esebi idi ve qabağında da bir 30lu yaşlarda kişi vardı.
"Siz nece polissiz? Bir qızı hava limanınnan qaçırdırlar ve siz görmürsüz. Nece polissiz? Sizi mehv ederem. Mehv ederem."dedi Murad kişiye
"Murad bey bağışlayın gözümüzden qaçıb. Biz bilmirdik qaçırılan sizin bacınızdı"dedi kişi.
Ahh burda bir balaca uşağı qaçırdıblar amma bunların vecine deyil. Murad menim bacım üçün öz bacısı deyib. Ahh Murad bir bilsen bacımı qaçırdan senin atandı. Amma deye bilmerem. Bacım üçün bunu ede bilmerem. Bunları fikirleşerken istemsizce ağlayırdım.
Murad meni görüb yanıma geldi. "Balacam senin bu göz yaşların üçün dünyayı dağıdaram. Ağlama. Balacam. Ağlama. İnan mene Leylanı qaçırdanları tapacam. Ve ölmekden beter edecem"dedi meni qucaqlayıb sinesine basdıraraq. Murad menim bacımı qaçırdan senin atandı demek isteyerdim. Amma olmaz.
Başımı qaldırıb Murada baxdım.
"Murad biz imkansızıq. Bize göre günahsız insanların canı yanır. Ne haqqımız var buna? Biz bir arada olaq deye daha ne qeder insanın canı yanmalıdı? Men daha döze bilmirem.

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>