menim.
ZEYNEB
Uzun yolculuqdan sonra bir evin qabağında dayandıq. Anar bey maşınnan düşdü. Arxasıycan da men düşdüm. İçeri girdik. "Leyla hardadı?"dedim döze bilmeyerek. Mene baxdı. Sora yene getmeye başladı. Bir qapının önünde dayandı. Qapını açdı.
Aman Allahım Leyla stulda eli ayağı bağlı gözleri bağlı oturmuşdu. Dodağıda partlamışdı. Allahım bunlar nece insandılar? Balaca bir qıza nece el qaldırıblar? Anar beye baxdım. Gözlerimin içine baxaraq danışmağa başladı. "Qulaq as Zeyneb. Bacın indi yuxudadı. Ayılmayacaq. Ne qeder ses küy salsaq da. Zeyneb bacının sağ bir şekilde burdan çıxmağını isteyirsense dediklerimi elemelisen."dedi. "Ne isteyirsen? "Dedim.
"Çox asant bir şey. Muradı terk elemeyini"dedi. İnanmayan gözlerle ona baxdım. Ne idi bu kişinin derdi? "Niye? Biz ikimizde bir birimizi isteyirik. Niye bele edirsen?"dedim.
"Çünkü sen menim oğluma layiq deyilsen. Menim oğlum seni qoluna taxaraq insan içine çıxarda bilmez"dedi.
"Bunu oğlunu narkotik bağımlısı eden, onu öldürtmeye çalışan ata deyir?"dedim eseble. İllerdir oğluna atalıq etmeyen adam indi qabağıma keçib sen menim oğluma layiq deyilsen deyir.
"Bu seni maraqlandırmır Zeyneb. Sen menim oğlumu terk edeceksen. Yoxsa bacını unut"dedi.
Razılaşmalıydım. Mecburdum.
"Mene zaman verin. Onu terk edecem"dedim ağlayaraq. Ağlamağa nifret edirdim. Amma mennen asılı deyildi. "Sene bir hefte zaman. Oğlumu terk edeceksen. Yoxsa bacının cesedini alarsan mennen."dedi.
Başımla tesdiqledim. Ondan nece ayrılacaqdım bilmirdim amma tek bildiyim şey Muradı terk etdiyim an öleceyimdi....
Anar beyin yanından ayrılannan sora deniz qırağına getmişdim. Tek qalmağa ehtiyacım vardı.
Leylanın üzü gözümün qabağınnan getmir. onu alıb qayıda bilmedim. O vehşilerin eline buraxdım bacımı. Kim bilir indi ne qeder qorxur? Her yerde gözleri meni axtarır. Amma men o canilerin eline buraxmayacam Leylamı. Onu da alıb buralardan gedecem. Getmeliyem. Belke de Amerikaya gederem. Ailemin yanına.
Bes Murad? Onu arxamda buraxıb

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>