adamı yaxına buraxmırdı. Amma bunu baçqasının dilinden eşitmek daha çox yaralamışdı qelbini. Bacarmırdı özüyle. Silmek isteyirdi göz yaşlarını. Bacarmırdı.
Nermini qucaqlayaraq yuxuya getmişdi. Amma ayıldığında Nermin yanında deyildi. O vardı yanında. Murad. Siqaretini tüstülüyerek oturmuşdu divanda. Bir an bele olsun çekmirdi gözlerini Zeynebden. Zeynebide en çox bu yaralayırdı sevdiyi adama yad olmaq. Heç ne demedi Zeyneb. Sadece o aşiq olduğu adama baxdı. Murad siqaretinden son tüstü olaraq ayağa qalxdı. Pencereye yaxınlaşdı ve özüne mexsus sert sesiyle danışmağa başladı. ,
"Danışacaqsan?"dedi sebirsiz çıxan sesiyle. Zeyneb sanki yuxudan ayılırmış kimi özüne geldi. Oyuna başlamağın vaxtı gelmişdi. "Danışacaq heç ne yoxdu Murad"dedi. "Men ele düşünmürem Zeyneb. Danışacaq çox şey var. Ve senin meni zorlamadan danışmağını isteyirem"dedi Murad daha çox sebirsizlenerek. Zeyneb qerarlıydı. Danışmayacaqdı. "Bu senin fikrindi. menim danışmağa heç neyim yoxdu"dedi. Murad hirsle Zeynebe teref gelib qolunnan tutdu. "Zeyneb seni sevirem. Amma bu meni esebleşdirib hövseleden çıxardığında sene zerer vermeyeceyim çenadına gelmez"dedi. Zeynebim qolunu sıxırdı. "Ne isteyirsen ele. Vecime bele deyil"dedi Zeyneb. Qorxurdu. Çox qorxurdu. Murad qolunu daha çox sıxaraq davam eledi."İnan mene esebi halımı görmek istemezsen"dedi. Zeyneb danışmadı. Ne danışacaqdı ki? Deyecek neyi vardı?
Murad daha pis bir şey elememek üçün qolunu buraxıb sakitleşmeye çalışdı. Amma qolunu birazcıq sıxması bele o heç qıya bilmediyi qadınınln qolunu qızartmışdı. Murad başını ellerinin aradıba alıb eseblerine hakim olmağa çalışdı. Amma ne fayda? Qadınım dediyi qadın ona yalan deyirdi. Sirr saxlayırdı. Ve tekce bunlar bele Muradı hövseleden çıxartmağa bes elemişdi.
"Zeyneb and olsun ki seni peşman ederem. Mene yalan danışdığına göre. Bunu eleme. De! Ne gizledirsen menden? Atamın maşınına minmisen. Me gizledirsen Zeyneb?"dedi
Zeyneb artıq Muradın atasının maşınına mindiyini bildiyini bilirdi. Amma niye

<< 1 [2] 3 4 ... 9 >>