Zeynebi daha çox özüne sıxıb boynundan öpdü......
Qelbi sızlayırdı Zeynebin. Nefes ala bilmirdi. Göz yaşları dayanmaq bilmeden axırdı. Boğulurdu göz yaşlarında. Sessizce öten saatlar işgence kimi gelirdi ona. Çünkü bu günün sonunda Murada her şeyi demeli idi. Murad ona günün sonunda özü gelib her şeyi danışması üçün şans vermişdi. Heqiqetleri deyecekdi Zeyneb. Gizletmeyecekdi Muraddan heç neyi...
Amma qorxurduda. İlk defe idi ki heqiqetleri demekden qorxurdu. Çekinirdi. Amma ne olursa olsun söz vermişdi Muradada özüne de. Bu gün bitecekdi aralarındakı bütün sirrler.
Yorğun addımlarla hamama keçdi. İlıq bir duş alıb otağına qayıtdı. En gözel paltarını seçdi. Muradın qoxlayaraq doyamadığı saçlarını açdı. Beline qeder gelen ipek saçlarını daradı. Hazır idi artıq. Amma çoxdan axşam olmuşdu. Havanın qaranlığı içini sıxırdı Zeynebin.
Yavaş ve sakit addımlarla endi aşağıya. Murad çox romantik bir şam yemeyi hazırlatmışdı. Zeyneb başdan ayağa süzdü o baxmağa doymadığı adamı. Klassik kostyum geyinmişdi qara rengde. Saçları hemişeki kimi seliqeli idi. İlk baxışdan çox sert görünen üz cizgileri qorxutmurdu artıq Zeynebi. Çox yaraşıqlı idi Murad. Tez tez qolundakı saata baxıb sanki neyese telesirmiş kimi görsenirdi. Zeyneb öz özüne fikirleşdi. Göresen men hansı savabın qarşılığında seni almışam.
Murad son defe özüne baxmaq üçün güzgünün qarşısına gelende güzgüden onu izleyen Zeynebi gördü. Gülümsedi ona. Bir Allah bilirdi ki Murad Zeynebe ne qeder aşiqdi. Çox heyecanlı idi ikisi de. Murad Zeynebin yanına gelib elini tutdu. "Menim balacam neye göre bu qeder heyecanlanıb?"dedi Murad gözlerinin içine baxaraq. Zeyneb sadece gülümsemekle qarşılıq verdi.
Muradla birlikde eyleşdiler o möhteşem şam yemeyi süfresine. Sanki ilk defe idi bir birilerini görürdüler. Danışa bilmirdiler. Biraz keçenden sonra Murad Zeynebin elini tutub "heç neden qorxma. De mene bütün heqiqetleri"dedi. Zeyneb "mene inanacaqsan?"dedi qorxaraq. Murad gülümseyerek "inan mene heyatımda inandığım tek qadın

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>