Bu gün geldi"dedi. Nermin xalanın dediklerine inana bilmirdi. "Axı nece?"dedi ve o anda içeriye Muradla Cemil girdi.
Eyni Nermin kimi Muradla Cemilde Leylaya inanmayan gözlerle baxırdı. Xala tez gelib Muraadın yaxasından yapışdı. "Sen eledin. Sen! Qızıma nazlı balama sen qıydın"deyerek ağlayırdı. Muradsa xalanı sakitleşdirmeye çalışırdı. "Sekit olun xanım. Men heç ne etmemişem. Zeyneb özü aşırdıb maşını". "Menjm qızım delidi ki gedib durduq yerde maşın aşırtsın? Kimdi burda günahkar?" "İnanın ki mende bunu axtarıram ve tapacam"...
Aradan keçen 4 saat erzinde Zeyneb hele de oyanmamışdı. Murad da daxil olmaqla her kes onun başının üstünde durub oyanmağını gözleyirdi. Gece yarısı idi ve Muraddan başqa her kes yatmışdı. Muradda hele tezece yuxuya gedirdi ki Zeynebin "leyla"deyen ince sesine ayıldı. Ve sonra bir bir her kes oyandı. Murad çox sevinirdi. "Zeynebim axır ki.."dedi Murad eliyle başını sığallayaraq. Her kes Zeynebin başına yığışmışdı.
Zeyneb yavaş yavaş gözlerini açdı ve yeniden "leylam"dedi. Leyla bacısının elini tutub "burdayam bacım"dedi. Xalası da ağlayaraq "qızım. Axır ki yanımıza qayıtdın"dedi. Zeyneb başının üstünde duran Muradı Cemili tanımadı. "Siz kimsiz?"dedi asta çıxan sesiyle. Murad yumruğunu sıxdı. Xatırlamırdı Zeyneb onu. Xatırlamırdı Zeyneb Murad sevgisini. Murad bir şey demek istedi amma deye bilmedi ve otaqdan çıxdı.
Cemilde Muradın arxasıycan. "Murad gözle. Muraaad"dedi Cemil. Muradsa dayanmadan gedirdi. Gelib xestexananın bufetine oturdu. Çox esebi idi. Ellerini tez tez yumruq edib açırdı. "Xatırlamır meni Cemil. Xatırlamır. Hamını xatırlayır amma meni yox"dedi Murad. Cemilse "Murad bu çox normaldı. Hekim bu bir iki ayı unudacağını dedi. Ona göre seni xatırlamır"dedi.
"Olmaz Cemil. Bu menim üçün normal deyil. Zeyneb bizim sevgimizi xatırlamır. Meni xatırlamır"dedi. Nermin de gelib onlarla oturdu. Elinde olan qehveni masaya qoydu. "Murad Zeyneb seni xatırlayacaq emin ol"dedi ve qehvesinden biraz içdi. Hele o anda öyürmeye başladı.

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>