danışmaqla ağıllanmayacaqsan. Seninle öz üsullarımla danışım gerek. Cemil o qız senden başqa oğlana göz ucuyla bele baxmır. Qaldı ki yatsın. Neden qorxursan? Mence bunlar hamısı behanedi sen ata olmaqdan mesuliyyet daşımaqdan qorxursan. Özüne gel. Yoxsa men seni özüne getirerem"dedi. Ve yanından ayrılıb xestecanaya girdi.
"Hekim menim balamı ne vaxt çıxardacaqsız xestexanadan?"deye soruşdu Zeynebin xalası. Hekim elindeki kağızları düzelderek ve gülümseyerek xalaya baxdı. "Her şey normal görsenir. Bu gün çıxartmamaq üçün heç bir sebeb yoxdu. Ancaq gerek evde rahat etsin"dedi hekim. Zeynebin xalası csvab vermek istedi amma Murad arxadan danışdı. "Narahat olmayın hekim. Zeynebin rahatlığı üçün her şey olacaq".
Zeynebin xalası arxaya çönüb Murada ters ters baxdı. Sonra Zeynebin otağına keçdi. Murad sürücüsünü yanına çağırıb Zeynebin xalasını eve aparmasını dedi. Sonra o da Zeynebin otağına girdi.
"Xala men artıq burdan çıxmaq isteyirem. Xestexanalardan zehlem gedir"deye uşaq kimi mızmızlanırdı Zeyneb. Murad qapıda dayanıb onu izleyirdi. Üreyinde Zeynebin bu uşaq kimi mızmızlanmasının nece de şirin olduğunu fikirleşirdi. Bu fikir Muradın üzünde tebessüm yaratdı. Zeyneb Muradın içeri girdiyini görüb qaşlarını çatdı. Xalasına "xala bu yaraşıqlı burdan ne vaxt gedecek? "Dedi. Murad ona yaraşıqlı dediyi üçün gülsün mü yoxsa onun getmeyini istediyi üçün esebleşsin mi bilmedi.
Murad Zeynebin xalasına "xanım sizi eve sürücüm aparacaq"dedi. Zeynebin xalası "ehtiyac yoxdu"dedi. Murad sakit olmağa çalışaraq "xanım Zeyneb xestexanadan indi çıxıb. Taksi de rahat etmez"dedi. Çetin de olsa Murad xalanı razı saldı.
Nermin ağlamaqdan yorulmuşdu. Ona göre de oturduğu yerde yuxuya getmişdi. Cemil Nerminin yanına gelib bir müddet onu yatmasını seyr etdi. Öz özüne göresen men ata olmağa layiqem? dedi. Bilmirdi özü de qorxurdu yoxsa nece? Cemil eliyle Nerminin üzüne düşmüş saç telini qırağa çekdi. Bu vaxt Nermin oyandı. Yuxulu halda Cemile baxdı. Sonra birden ayağa durdu ve başı

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>