var idi. Daha sonra Fuadla onun arasından çekilecekdim. Amma o etiraz eledi ve maşınına minib süretle getmeye başladı. Men de arxasıycqn gedirdim. Sonra o qeza töretdi ve öldü. O günden Fuad meni günahlandırır.
Muradın dedikleri meni şok etmişdi. Fuad bunların hamısının eksini demişdi mene. Murad danışmağa davam eledi.
-İndi Zeyneb. Eger bir daha evimizi, meni terk elemek fikrine düşeceksense indiden at özünü aşağı. Çünki men senin başqa biriyle olmsğına razı olmaram. Heç vaxt.
Ne? Murad yüz faiz ağlını qaçırdıb. Ne atması?
-Murad men sadece seni tanımıram, xatırlamıram. Seni..
Sözümü qutarmamış Murad qolumu buraxdı. Qolumu buraxdığı an başım döndü. Gözlerim qaralmağa başladı. Deyesen bura qedermiş heyatım. Vee özümü sonsuz denizin qucağına atacakken Murad belimden tutub meni qırağa çekdi.
-Niye ölmeme icaze vermedin?
-Çünki senin ölmeyini yox menim olmağını isteyirem. Sadece qorxunu dad istedim. Çünki men seni itirmeyi ağlıma getirende sanki defelerle özümü bu uçurumdan atmışam kimi gelir..
Bunları dedikden sonra meni berk qucaqladı. Ve men tutduğum göz yaşlarımı serbest buraxaraq onun özüne mexsus o qoxusunu içime çekdim...
Artıq ağlamaq yoxdu. Ağlamaq mene göre acizlikdir. Onsuzda bu son yaşananlara göre çox ağlamışdım. Göz pınarlarım ağlamaqdan quruyub.
Bu gün yaşadığım o qeder şeye hele de inana bilmirem. Ne qeder çox şey yaşamışdım. Feridin dediyi yalanlar, Muradın birden bire xebersiz gelmeyi, Fuadı yaralaması sonra heyatımda yaşadığım en qorxunc sehne- ölümle burun buruna geldiyim an...
Meni bu qeder çox seven birini xatırlamamaq ağrıdır qelbimi. Meni ölümden qurtardı. Amma unutqanlığımdan yox..
Yatağımda uzanıb tavana baxa baxa fikirleşirdim. Bundan sonra ne olacaq? Murad meni buraxmayacağını açıq şekilde dedi. O menden ferqli olaraq inanır onu, sevgimizi xatırlayacağıma.
Otağın qapısı döyüldü. Gir dedikden sonra Nermin qapıdan göründü.
Qapıdan üzgün şekilde mene baxırdı. Sonra içeri girib yanıma oturdu. Nedense üzüme baxmırdı.
-Nermin ne

<< 1 2 [3] 4 5 ... 12 >>