Şimdi bu sevdiyim ışıklı yolu yalnız mı yürüyeceğim? Mahnısıyla
birge oxuyun. Qutarsa yene başladın mahnını)
Çox kiçik idi elleri, çox kiçik idi gözleri, ağzı,
burnu. Amma çox da gözel idiler Malinayla Esila.
O kiçik gözleriyle Zrynebe baxıb gülümseyirdiler.
Qoxuları bele möhteşem idi. Zeyneb eli qarnında
kiçik balasını düşünürdü ekizlere baxa baxa. Onu
hiss edirdi. Ve bu az müddetde ona çox
bağlanmışdı.
Artıq onsuz keçen bir gün bele istemirdi. O an
Zeyneb tek bir dua etdi üreyinde.
'ALLAHIM EGER ONU MENDEN ALACAQSANSA
MENİ DE ONUNLA BİRGE AL'
İçinden gelmişdi bu dua. Niye bele bir dua etdi
bilmirdi.
Sanki o uşağı içinde hiss etmese nefes ala
bilmeyecekdi.
Bu düşüncelerden onu Nerminin sesi ayırdı.
"Zeyneb yaxşısan? Fikirli görsenirsen"
Zeyneb sanki yuxudan ayılmış kimi gözlerini
ekizlerden çekmeden Nermine cavab verdi.
"Yox. Sadece onların bu qeder mesum ve gözel
olmaları menim dünyayla elaqemi kesir"
Nerminle gülümsedi. O an qerar verdi Zeynebin
çox yaxşı bir ana olacağına.
Etraf sessizken Nermin sesli şekild güldü.
Zeyneb ona qeribe qeribe baxarken Nermin
danışmağa başladı.
"Zeyneb bizim heyatımızdan 5 cildli kitab olar.
Neler yaşadıq neler. Menim bu yaşda ana
olmağım. Senin bu qeder çox şey yaşaman ve
indi hamile olman"
Zeyneb Nerminin dedikleriyle beraber gözlerinin
önünde canlandırdı bütün yaşadıqlarını.
'İlk evveller Murada olan nifreti, dalaşmaqları,
küsmekleri. Sonradan artıq özünü biruze veren
Muradın qısqanclığı. Kenanla olanlar. Kenanın
döyülmesi. Aygünün xeyaneti.
Zeynebin maşın qezası. Anar beyin Zeynebi
istememesi.
Bacısı Leylanın qaçırılması. Zeynebin yaddaşını
itirmesi. Muradın ölümlü qezası. Fuadın
intiqamı be daha neler neler'
"Zeyneb sene de heş ne demek olmur. O deqiqe
fikre gedirsen"
Zeyneb sadece gülümsedi. Fikire getmemek
mümkün deyildi. O qeder şey yaşamışdı ki. Her
şey yuxu kimi idi.
"Aaa sene demek yadımdan çıxıb. Cemil dedi
mene de. İn şa Allah men xestexanadan çıxım
dördümüz xarice

[1] 2 3 4 >>