uzatdi.
Deniz ona baxib goz yashlari ichinde gulumsunub " Thank you, dear (Teshekkur ezizim) deyib, balaca qizin yanaqlarini oxshadi. Kichik qiz Denizin yanina oturdu...
-Why are you crying? (Niye aglayirsan?)
-Because I feel sad.(Chunki kederliyem)
-But you are not kid (Amma sen ushaq deyilsenki)
Ushaga baxib gulumsundum. Nece de mesum idi. Dushunurduki boyukler aglamir...Boyukler de aglayir, amma urekleri acidigi uchun.
-Grown ups cry too. But you don't think about it. Come with me. (Boyukler de aglaya bilir, amma sen bunun haqqinda dushunme, menimle gel)
Yaxindan rengli sharlar alib, ushaga verdim. O qeder xoshbext gorunurduki, bu meni de xoshbext hiss etmeyime sebeb olmushdu. Bezen bashqalarina etdiyimiz kichik bir yaxshiliq butun gunu bizim ozumuzu yaxshi hiss etmemize, boyuk insan kimi hiss etmemize sebeb olar...
Geleckle qurdugum plan ise, tezlikle universitetimi deyishmek, ve xalamgilden kochub yeni heyata bashlamaq idi.
Vaxtin nece kechdiyini bilmemishdim. Hava artiq qaralmaq uzre idi ve saat 7 idi ki eve chatdim.
Her kesle salamlashib, otaqima kechdim. Nicat evde deyildi. Yeqin bu gunun shokundan chixmamishdi, ve menimle rastlashmamaq uchun eve gec donecekdi. Komputer arxasina kechdim ve oxudugum universitete transfer olunmaq istediyim barede mektub yazdim. Oxumaq istediyim universitetin adini da qeyd eledim. Londondan bir qeder uzaqda Bristolda yerleshirdi. Bu sheherden tamamile uzaqlashmaq isteyirdim.

1 hefte kechmishdi. Nicatla elimden geldiyi qeder rastlashmamaga chalishirdim. Emailimi yoxladim, artiq Bristoldaki universitete transfer oldugum barede resmi mektub gelmishdi. Sabah yola dushmeli idim.

1 gun sonra.
Elvida London! Sende Baki kimi xoshbextliyi menden uzaq tutdun...Niye bele qeddar shehersen London? Niye meni sevmedin?Halbuki men nece umudlerle sene gelmishdim. Bagishla meni seni niye gunahlandiriram ki?
Xalam ise niye bele elediyimin sebebini anlamirdi. Nicat da meyus idi. Tekidle: Getme isteyirsen qal dedi. Amma bunun

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 88 >>