Yaxşı sen kenarda bir yerde saxla.
A-niye.?
P-bele gedeceyikse getmesek yaxşıdır.. Hem özüm yolu tanıyıram. Lazım deyil.!
A-Permin deli eleme meni. Özüm aparacam dedimse demeli aparacam.
P-sen niye mene bele edirsen ki.? Neyin esebini çıxırsan axı.?
A-sen niye bizde qalmadın axı.?
P-axı sen özün gördün ki,atam razı olmadı. Nece onun sözüne deyim ki,men burada yaşamaq isteyirem.?
A-senin orada yaşamana üreyim razı gelmir. Gözümün qarşısında olanda bele senin üçün narahat olduğum halda indi başqa yere gedirsen. Nece rahat olum axı.??
P-yaxşı Anar.. Heçne demirem daha. xahiş edirem meni eve apar..-deyib küskün halda üzümü pencereye teref çevirib danışmırdım...
Anar danışmaq istese de cehdlerinin boşa çıxdığını görüb o da susmuşdu...

Biraz sonra çatmışdıq artıq. Sara ve Zaur qapıda bizi gözleyirdiler... Çox darıxmışdım onlar üçün.. Çatar çatmaz maşından enib onları qucaqladım.. Onlar da menim deyişikliyimi görüb sevinmişdiler.. Sara ile hem gülüb hem de ağlayırdıq... Bu vaxt Anar eşyalarımı maşından endirmiş yanımızda dayanmışdı... Men ise yene de ona baxmadan eşyalarımı götürecekdim ki,Zaur menden evvel davranıb özü götüreceyini dedi.. Anar zauru kenara çekib söhbet etdi.. Deyesen öz nömresini verirdi.. Sonda ise tek eşitdiyim:
-Deli keçini Sene ve Saraya emanet edirem. Ne ise lazım olsa mütleq mene zeng edin.-demişdi. Buna gülümsesem de,bildirmemişdim. Zaur da ona narahat olmamasını deyirdi..
Z-Narahat olma Anar. Her şey yaxşı olacaq emin ol.
Sara Zaura işare ederek ikiside eşyaları götürüb:
-biz yuxarı çıxırıq-deyib getmişdiler. Mende gelirem-desem de Anar elimden tutaraq meni saxlamışdı.
A-getme.. Yeni bele... Küskün getme.. Menim üçün nece deyerli olduğunu bilirsen. Menden incime...

Başımı qaldırıb Anar baxanda,ister istemez o gözlerde itib-batırdım.. Gülümseyerek yanağından öpüb-
P-küsmedim ki-dedim.
A-seni sevirem..
P-mende seni.
A-sende meni ne.?
-bildinde sen Anar
-yox bilmedim
-off Anar. Mende seni sevirem
-he bax bele-deyib

<< 1 ... 103 104 [105] 106 107 ... 148 >>