burnumu sıxıb,sonra da öpmüşdü.. Gedirdi ki,qefil sözümü dedim:
-Anar bir nece saat sonra müellimegile gedecem Sara ile.
A-tek getme. Hetta gedende zeng et men gelim aparım sizi.
-Zaurda gedecek,özü deyib. Bir de gelme.
A-Zaur da varsa,yaxşı. Amma eve çatanda mütleq mene xeber ele
-yaxşı,xeber ederem

Belece Anarı yola salıb özüm de eve qalxmışdım..
Heqiqetende bir neçe saat sonra Zaur Sara ve men birlikde Vüsale müellimenin evine getmek üçün çıxdıq...
Küçeni çıxmamışdan qarşımızda Qehremanı gördüm.. Zaur da ona acıqla baxsa da Qehreman duruşunu pozmadan gülürdü..
Zauru ona yaxınlaşmağa qoymamışdıq.. Biz yolumuza davam edek-deyib keçmek istesek de,Qehremanın sözleri beynime hekk olmuş,,,ağlımdan bir an olsun çıxmırdı...Qehreman:-Ne qeder isteyirsense qaç menden... Amma sen ya menim olacaq-birlikde yaşayacağıq ya da birlikde öleceyik... Sen her iki halda da menimle olacaqsan! Bunu unutma!!!-demesi Zaurun olan qalan bütün eseblerini tarıma çekmişdi...
Z-Alçaq! Itil gözümden!-deyib ona bir yumruq vurmuşdu. Qehreman ise heçne etmedin,dodağının qanını silib gülürdü... Zauru çekib ordan ayrılmışdıq.. Bir teher Vüsale müellimegile çatmışdıq... Bizi gördüyüne esasda üzümün sağalmasına çıx sevinmişdi... Bir neçe saat orada qaldıqdan sonra eve çatmışdıq.. Ancaq bütün yol boyu sanki Qehreman eclafı bizi izleyir kimi gelirdi mene.. Sözleri ağlımdan çıxmırdı... Ondan her şeyi gözleyirdim.. Birce Anara bir şey olmasın... Qorxumdan Anara bir şey deye bilmemişdim.. Qehreman üçün yox amma Anar üçün narahat idim.. Aradan günler keçse de men sanki tikan üstde idim.. Artıq sabah eve getmeli idim.. 2gün sonra qardaşımın il merasimi idi.. Halsız idim. Anar Evvelce meni aparmış,sonra seheri gün Pervane Xala vNemet emi ve Rüfane de gelmişdi...
Her şey gözümün qarşısına gelirdi... Qardaşımın,bapbalaca bedenin nece yerde sıxışıb qaldığı,nece yandığını men görmüşdüm.. Heçneyi silib ata bilmirdim... Halım pisleşirdi... Sanki nefes ala bilmirdim... Boğazımda yığılan qeher meni

<< 1 ... 104 105 [106] 107 108 ... 148 >>