öldürürdü.. Ah-nale çeken Qadınların arasından bir teher çıxıb özümü qardaşımın otağına saldım... Bura heç bir zaman deyişilmeyecekdi... Her yerde elinin izi,her otaqda qoxusu var idi.. Mene öz övladım kimi gelirdi Kenan.. Ona nece bağlanmışdımsa ele asan qopa bilmirdim... Birlikde oyunlar oynamağımız,yanımda yatması,nağıl danışmamı istemesi-her şey gözümün önünden bir-bir gelib keçirdi... Nefesim daralırdı... Pencereni açıb hava almağa başladım.. Sanki nefessiz qalmış kimi havanı ciyerlime çekir,ağlayırdım... Birazdan qapı açılıb örtüldü.. Men ise geriye dönmeden:
-birazdan gelirem-desem de ses çıxmamışdı.. Arxaya dönende,qarşımda başı aşağı duran Rüfaneni gördüm...
Yene meni alçaltmağa gelib deye düşündüm...
P-ne işin var senin burada.?
Rüfane ise başını qaldırıb Yanıma yaxınlaşdı... Gözleri dolmuş. qızarmışdı... Ellerimden tutub;
-Men nece axmaq bir insanam ele deyilmi Permin... Qardaşımı sene qısqandım... Uşaqca o qeder hereket etdim ki... Seni incitsem qardaşıma yaxın gelmezsen deye düşündüm...
P-heçne eşitmek istemirem-deyib elimi çeksem de Rüfane möhkem tutmuşdu..
R-xahiş edirem icaze ver danışım...
En az senin qeder mende qardaşımı sevirem... Senin neler çekdiyini görmeyecek qeder kor olmuşam... Ve ne qeder bağışlanmaq dilesem de,hamısı boş yeredir bilirem... Seni qardaşıma yaraşdırmırdım... Etiraf edirem... Ancaq men onun seni deli kimi sevdiyini,bir ömür istesem de sizi ayıra bilmeyeceyimi,artıq 2qelbin bir-biri üçün döyündüyünü,seni ad günüm vaxtı insanlar içinde biabır etmek istedikde,senin ve qardaşımın sözlerinden sonra anladım.. Anar mene:
'Daha senin Anar adında qArdaşın yoxdur!'-deyende anladım ki,men sehv edirem... Qardaşımı itire bilmezdim... Yaşadığı,var olduğu hald men qardaşıma cehennem yaşatmaq istemirdim... Onun bir gülüşü mene dünyalara deyerdi.. Ancaq o daha mene evvelki kimi gülmür... O gülüşü indi sene baxarken,danışarken gözlerinde gördüm nişanda... Siz müalice üçün geden de senin üzün düzelmese bele,hava Limanı'na gelib

<< 1 ... 105 106 [107] 108 109 ... 148 >>