ikinizden de üzr isteyecekdim... Amma gecikdim... Gele bilmedim... Indi Permin... Yalvarıram meni bağışla... Men sizin xoşbext olmağınız üçün elimden gelen her şeyi edeceyime söz verirem.. Bir-birimize bacı olmaq üçün her şeyi edeceyime söz verirem Permin... Bağışla meni-deye hönkürerek ağlayıb danışması meni de incitmişdi... Men göre bilirdim ki oRüfane heqiqetende peşmandır ve mene hansısa oyunu oynamır... Mende ağlayıb,onu qucaqlamışdım... Rüfane de meni qucaqlayıb:
-Anama senden üzr isteyeceyimi deyende 'Periş Kin saxlamaz. Sen peşman olduğunu ona inandırsan seni bağışlayacaq.'demişdi...
P-hamımız sehv edirik Rüfane.. Daha aramızda heçneyin olmayacağına ümid edirem..
R-söz verirem sene.. Sen meni heçne etmeden,deyişen tek insansan..

Belece biz Rüfane ile nece deyerler sülh imzalamışdıq... Birazdan qardaşımın yanına gedecekdik... Gözlerim tez-tez qaralsa da,güclü olmalı idim... Ancaq yene onu o soyuq yerde görende üreyim dayanmadı... Huşumu itirmişdim... Qardaşımı qucaqlayaraq ordaca gözlerimi yummuşdum...

Gözlerimi açanda ise,evde başq insanlar olmadığını,ailem,dostlarım ve Anargilin olduğunu gördüm... Sen deme aradan bir neçe saat keçibmiş... Halımın lap pisleşdiyini görüb hekim çağırmışdılar.. O da sakitleşdirici vurub yatacağımı deyerek getmişdiler... Oyandıqda hamı yaxşı olduğumu görub otaqdan çıxmışdı... Anar ise Gözünü bele qırpmadan mene baxır,ne ise isteyib istemediyimi soruşurdu... Men ise yerimde dikelerek:
-Anar?
-can Anar. Necesen indi.? Çox qorxutdun meni.
-yaxşıyam qorxma daha. Senden 2şey isteyecem..
-de sevgilim. Ne isteyirsen.?
-Rüfaneni çağıra bilersen bura?
-Rüfanenimi.? Mence yox. Başqa şey de
-yox xahiş edirem.
-amma.?
-Xahiş edirem Anar
-yaxşı-deyib Anar qapını açaraq Rüfaneni çağırdı. Rüfane ise gülümseyerek:
-ne ise isteyirsen Permin.?
-he.. Yeni şey.. Çox yox 5deqiqe nezaret et,içeri kimse girmesin. Olar.?
Rüfane ise gülümseyerek:
-hmm,başa düşdüm. Yaxşı narahat olmayın-deyib getmişdi..
Anar hele de yerinde

<< 1 ... 106 107 [108] 109 110 ... 148 >>