gözleyib,sonra yıxarı çıxıb...
A-axır ki getdiler.. Meni de arvadıma hesret qoyublar neçe saatdır.. Eybi yox mama..
-yaxşı Başlama görek. Acsan.? Yemek isidim.?-deye metbexe keçmek isterken:-
-He acam. Ele ise getdik deyib meni qucağına aldığı kimi de yuxarı çıxdı...

Biraz sonra yene de sakitlik çökmüştü. Bu defe men başımı qaldırıb danışmağa başladım:
-Anar?
-can Anar.
-bilirsen mi 1Ay sonra Rüfanenin toyu olacaq.?
-he bilirem bayaq mende ele atamı görmüşdüm o dedi..
-Gözel bir don alacam.. Qıpqırmızı yox yox.. Mmm yada qara.. Yox... Gece mavisi..
-belke bir reng seçesen meleyim.?
-mmm bilmirem ki.
-Getdiyimiz yerden baxarsan.?
-he alarıq.?-deyib gülümseyerek Gözlerine baxdım.
-elbette alarıq.. Mene ele baxma. Her an ac'a bilerem..
-yaxşı Anar-deyib gülmeye başlamışdıq...

Seher erkenden oyanıb hazır amma en lazımlı eşyalarımızı da götürüb,hava limanına getmişdik... Bu defe qorxmamışdım Teyyareden.. Eksine Anarın qoluna girib,başımı çiynine qoyaraq,ikimizde yatmışdıq... Eniş zamanı oyanıb,evvelceden rezerve edilmiş otele getdik... Anar bizim üçün 10günlük tetil teşkil etmişdi..
Ilk evvel yorğun olduğumuz üçün yemeklerimizi yeyib biraz dincelib sonra gece gezmeye qerara aldıq... Qaranlıqken Parisin her küçeleri bir başqa idi.. Sevgililer,bir-birini seven evli cütlükler el-ele,qucaqlamış şekilde gezirdiler.. Bütün sevenlerin üzünde gülümseme var idi.. Men ve Anar da eyni idik.. Ikimizde xoşbextlikden gülürdük... Çoxlu şekiller çekdirmişdik.. Küçeden özleri oxuyub ifa eden musiqiçileri bele dinlemişdik... Hemin gece çox da gezmeyib otele geri qayıtmışdıq.. Bugünler menim heyatımın en gözel günleri kimi yaddaşıma yazılmışdı... Çünki sevdiyim menim yanımda idi... Ellerimi tuturdu... Bize mane olacaq heçne ve heçkim yox idi... Bele nece de xoşbext idik...
Otağımıza çatdıqda yprğunluqdan yatmışdıq... Her gece sevdiyimin qollarında yuxuya getmek,seher de bucür oyanmaq evezedilmez bir hiss idi... Men onunla her gün yeniden doğulurdum...
10gün

<< 1 ... 124 125 [126] 127 128 ... 148 >>