baxdım...
-Telaşla evden çıxanda telefonu da evde unutmuşam... Polis gelmişdi,her şeyi hell edib,ele geldim...
-Men... Men...-sözümün ardını getire bilmeyib Anarın qollarına yıxılmışdım... Anar qorxub anasına hekim çağırmağı deyib,hekim ise menim heyacan ve stresden bele olduğumu deyib,getmişdi... Neçe saat yatdığımı bilmirem.. Amma oyananda Anar meni möhkemce daha doğrusu meni ve körpemizi qucaqlamışdı.. Meni bir qolunun üstüne qoyub qucaqlamış,bir eli ise qarnımın üstünde idi...
Istemeyerek de olsa ondan ayrılmalı olduğumu xatırlayanda gözümden yaş gile-gile tökülürdü... Saat 12- idi... Anar yanağından,çenesinden öperek onu oyatmışdım...
-Necesen indi.?
-yaxşıyam..
-meni çox qorxutdunuz.. Amma ikinizde yaxşısınız-deyib evvel qarnımdan sonra dodağımdan öpdü...
-Sen daha meni beyenmirsen Anar
-bu haradan çıxdı yene.?
-Birinci qızını öpürsen sonra meni!-deyib dodağımı büzdüm...
-Axı o hele balacadır.. Ona göre de ilk öpüş onundur.
-gözle oğlum olanda da menim ilk öpüşüm onun olacaq-deyerek üzümü çevirdim...
-Gel görüm bura-meni çevirib üzüme baxırdı... Men seni hemişe isteyirem... İndide isteyirem,bundan sonra da isteyecem-deyib ince öpüşü ile yene menim könlümü almağı bacarmışdı...

Belece oyanıb,yemekden sonra öz evimize getmişdik...menim sadece 10gün vaxtım var idi.. Ondan ayrılmasam eyer....
Sanki zaman bele menim eksime işleyirdi... Her gece tez açılır her gündüz tez bitirdi sanki... Ondan nece ayrılacağımı bilmirdim... Amma Rüfanenin toyundan sonra anamgil burada qaldığından ora getmeyi qerara almışdım...
10gün sonra...

Bugün artıq getmeli idim... Üreyim indiden darıxır,nefesim kesilirdi sanki... Anarın etrini ve bir köyneyini çantama qoymuşdum...
Bu Günler'de 3ayım olurdu.. Ve uşağın cinsiyyetini bele öyrene bilmemişdik... Axşam bir behane ile getmeli idim amma bir şey tapa bilmirdim... Anar gelse idi,dayana bilmeyecekdim onun gözlerine.. En yaxşısı o gelmeden getmek idi... Kiçik bir kağıza:
-Anamgile gedirem! Ve senden ayrılmaq

<< 1 ... 135 136 [137] 138 139 ... 148 >>