isteyirem!ardımca gelme!-yazıb ağlayaraq evden getmişdim.. Bu evden,sevdiyimden ayrılmaq meni incidirdi.. Amma Anarın yaşaması üçün bunu etmeli idim...

Anamgile çatdığımda onlara sadece:
-Anar gelse onunla danışmaq istemirem... Ayrılmaq isteyirem ondan!-demişdim sadece... Ne qeder ne olduğu soruşsalar da:
-Sıxıldım ondan.. Sevmirem onu.. O sadece övladımın atasıdır.. Sizde qerarıma hörmetlr yanaşın deyib:otaqların birine keçmişdim... Heç kime heçne deye bilmezdim...

1saat sonra Anar eseble bura gelmiş,ne qeder istese de danışmamışdım...
"ne olduğunu mene deyeceksen!"desede men sadece:
-Seni sevmirem,sıxıldım senden.!-deyib otaqdan çıxmışdım... Anarın bağırtısı bütün otaqdan gelirdi.. O qeder zehmli sifetle demişdim ki,özüm bele inanacaqdım az daha qalsın...
Atam Anar ile birlikde evden çıxıb getmişdi... Her şeyin bunqede asan bitmeyeceyini bilirdim... Ağlasam da üreyim sakitleşmirdi... Birazdan Qehreman:
-Bele olsan her şey yaxşı olacaq!-deye qısa mesaj gelmişdi...
O da bir terefden meni deli edirdi..
Geceni Anarın köyneyini qoxlamaqla kesirmişdim... Seher Rüfane Kerim Sara Zaur qaynanamgil ve Nara gelib olanları soruşsa da men hamısına eyni cavabı verib ,onların yanında soyuqqanlı vecsiz olmağa çalışırdım...

Günler menim göz yaşımla keçse de deyişen heçne yox idi...
Her gün Anar gelse de ne onunla gedirdim,ne de danışırdım...

2ay sonra...
2ay özümle beraber Anar başda olmaqla bütün sevdiklerimi incitmişdim... 2ay olmuşdu evden getdiyim...

Bizim körpemiz 5aylıq olmuşdu artıq.. Hiss edirdim körpemi... Onunla teselli tapırdım,ona göre yaşayırdım... Anar ise her gün gelib çaresizce qayıdırdı.. Anam onun arıqladığını,tamamen deyişdiyini deyirdi.. Onu her şeyden çox sevirdim... Amma ona göre bunu etmeli idim...
Bugun de Anar gelib içeride ne qeder danışsa da onunla danışmamışdım...
-Sensiz ölürem men Permin,anla bunu...-deyib getmişdi.. Heç 5deqiqe keçmemiş Qehremandan mesaj geldi..
-"İsteyirsen gel sevimli erinin nece öleceyine bax! Çox

<< 1 ... 136 137 [138] 139 140 ... 148 >>