yere çökmüşdüm... Yuxumda Kenanı görmüşdüm... Kenan cemi 3defe yuxuma gelmişdi... İlk özü dünyasını deyişende mend bacısını emanet etdiyini dediyinde,2ci toyumuzdan sonra.. O zaman çox xoşbext idi... Men Permin ve Kenan üçümüz oyunlar oynayırdıq... Ancaq indi...
Her teref ağ duman idi... Ne yol var idi ne de bir iz... Qefleten qapı açıldı ve güclü işığın tesirinden gözlerim qamaşdı... Biraz sonra işıq bira solmağa başladı... Sağ terefimden Kenan,sol terefimde ise Balaca bir qız var idi... Uşaq ayağımdan yapışıb:
-Ata meni sevirsen he.?
O zaman anladım ki,bu balaca menim qızımdır...
Eyilib qucağıma aldım.. Öpüb,bağrıma basaraq:
-Seni de Ananı da çox sevirem... siz menim herşeyimsiniz qızım-dedim...
-Mende seni sevirem ata... Bax anam oradadı ağlayır deyib qarşı terefi gösterdi...
Qarşıya baxdığımda ağlayan Permini gördüm... Qızımla birlikde ona yaxınlaşdım... Ikimizde qızımızı öpürdük... Ancaq biraz sonra qızım menim qucağımdan qaçaraq,Kenanın elinden tutdu ve:
-İkinizi de sevirem ata,ana... Amma men getmeliyem... Bura qeşengdir,hem Kenan dayımda burdadır...-deyib açılan qapıya doğru getdiler... Kenan bu defe de üzgün bir baxışla bize baxırdı...
Hem men hem Permin ağlayırdıq..
Getme desek de gedirdi.. Addım atmaq istesem de Ayağım yere kilitlenmişti sanki... Permin isd qapıya qeder getmişdi.. O da onların arxasınca qapıdan keçecekken balaca qızımız:
-Ana sen gelme.. Get atamın yanına... Hele menim bacım,qardaşım olacaq... Indi gelme,men tek deyilem burda.. Amma atam tek qalacaq,get-deyib qapıdan keçer keçmez ikimizde qapının ardında qalmışdıq....

Yavaş/yavaş oyandığımdA anamı baş ucumda ağlayan görub lap deli olmuşdum...
-O öldü he?! Meni terk edib getdi.?! Men indi ne edecem ana..?? Nece dayanacam onsuz.?!-deye içeride kimin olduğuna baxmadan qışqırıb,ağlayırdım... Men heyatımın iki Deyerlisini itirmişdim... Heçne gözümde yox idi... Onların yanına getmek isteyirdim... Men onları isteyirdim...

Anam ağlayaraq üzümü sığallayıb:
-Permin ölmeyib

<< 1 ... 138 139 [140] 141 142 ... 148 >>