oğlum... Heyati tehlükesi davam edir.. İnanıram oğlum o bizimle qalacaq...-deyib başımı qucaqlayıb ağlayırdı...

Perminin yaşamasına sevinmişdim... Şükür edirdim.. Allah onu bize,bağışlasın deye yalvarırdım...
-Bes bizim qızımız.? O da yaxşıdır he ana.?
-.......
-Ana.?? Qızım menim....
-Menim nevem....-sözünün ardını getire bilmemesinden anlamışdım... Qızımı itirmişdim... Bizim heqiqetende qızımız olacaqdı... Hekim bilirmiş... Men qızıma qovuşmadan o getmişdi... Yere çöküb,başımı ellerim arasına alaraq:
-Nece deyecem men axı bunu Permine.? Nece.? Qızımız yoxdur nece deyecem he.??-deye ağlayırdım... Biraz sonra özüme gelib bunun nece olduğunu anlamağa çalışırdım... Axı men Permini görmeye getsem de o menle danışmamışdı niye arxamca geldiki..
-Selma Xala Permin niye menim arxamca geldi axı.? O ki meni görmek istemirdi....?
Selma xala ağlayaraq danışmağa başladı...
-Senden ayrılıb eve geldiyi günden her gün her gece günü ağlamaqla keçirdi.. Demirdi bize heçne amma ana üreyi... Hiss edirdim ne ise olduğunu... Geceler ona baxmaq üçün otağına keçende senin köyneyini qucaqlayıb ağlamaqdan üz-gözü şiş görürdüm hemişe... Otaqdan da onun özünden de senin etrin gelirdi... Derdi var idi qızımın amma bilmirdim ne olduğunu... Saraya bele heçne demirdi... Birde elinde sizin şekilleriniz olurdu hemişe... Meni gören kimi gizledirdi guya seni sevmir kimi edirdi... Amma bugün sen gedenden heç 5deqiqe keçmemiş telefonuna mesaj geldi... Oxuyan kimi qaçdı... Ağlayırdı... Telefonu yerden götürüb baxanda:
--"İsteyirsen gel sevimli erinin nece öleceyine bax! Çox oldu artıq o! Aramızdan çekilmelidir! Qehreman "-deye yazını görende her şeyi o alçağın etdirdiyine emin olmuşdum... Qızımın arxasınca qaçsam da çatmamışdım... Men...-sözünün ardını getire bilmeyib hönkürmüşdü...

Men hele indi anlayırdım olanları... Demek menim maşınımın tormozunu da o alçaq kesibmiş.. Ona göre de Permine ele mesaj yazmışdı.. Menim şansım var idi ki,küçe içi maşını idare etdiyime göre 50-den çox

<< 1 ... 139 140 [141] 142 143 ... 148 >>