yüksek idare etmirdim... Mağazada da tesadüfen gözüme uşaq paltarı sataşanda almaq üçün maşını saxlamaq istesem de alınmamışdı.. Ne qeder etsem de maşının tormozu işlemirdi.. Ne ise problem olduğunu anlayıb,mecburen qarşıdakı ağaca vurmalı oldum maşını... Elece dayanmışdım...
Men maşından düşenden biraz sonrA da Perminin adımı çekmesine geri döndüyümde maşın onu vurub getmişdi... Demek Qehreman Permini menim heyatımla tehdid edirmiş...

Permin gözlerini açsın men bilirem o axmağa ne edeceyimi!! Permini tek qoymamaq üçün xestexanadan çoxmamışdım,. Amma Zaur Kerim ve onların ortaq olan bütün dostları Qehremanı axtarırdılar... Hamıdan evvel onun cezasını men özüm verecekdim... On göre men qızımı itirmişdim! Sevdiyim qadına aylarca hesret qalmışdım... Bunu n cezası çox pis olacaqdı.....

Saatlar keçirdi.. Ancaq Perminin veziyyetinde heç bir deyişiklik olmurdu.. Heyati tehlükesi helede davam edirdi... Başından aldığı zerbeye göre veziyyeti pis idi... QarşıdA bizi çetin 48saat gözleyirdi... Eyer bu vaxt erzinde pis bir şey olmazsa Permini aparatlardan ayırıb,ayılmasını gözleyecekdiler...hele de koma veziyyetinde idi... Qapıdan 1an olsun ayrılmır, sanki yanında olduğumu ona bucür bildirmek isteyirdim... Çetin olsa da...

2gün sonra...
Bu 2gün erzinde Qehreman sanki qeybe çekilmişdi... Heç kim tapa bilmirdi onu...
Biraz sonra hekim gelerek vaxtın tamam olduğunu ve onu cihazlardan ayırmalı olduqlarını dedi...
Bir irelileyiş yox idi... Meyus halda hekim ile birlikde içeri keçmişdim... Hekim cihazları bir-bir ayırmağa başladı... Axırıncını çıxaranda hekim Perminin güclü titremesinden,şok keçirdiyini deyib celd müdaxile etmeye başladı... Men ise qışqıraraq:
-Yox Permin... Sen de meni tek qoyma yalvarıram... Getme sende...

Biraz sonra hekim oksigen maskasını taxıb:
-Artıq biz çıxaq.. Edecek bir şeyimiz qalmadı.. Bundan sonrası Perminin heyata olan inadı bildirecek her şeyi.. Ya oyanacaq ya da... Yaxşısı gelin çıxaq biz....

Hekim getse de men pencereden

<< 1 ... 140 141 [142] 143 144 ... 148 >>