Anarın dediyi kimi balaca bir qız gördüm yuxumda...

-Ana.?-deye qucaqlamışdı meni..
qızımı qucaqlayıb etrini içime çekirdim... Duz kimi yalayıb elimden buraxmaq istemirdim... Bir neçe deqiqelik yuxuda qızım men sadece:
-Atamla barış ana.. Onu incitme ana...barışın...-deyirdi...

Yuxudan ayılanda seher açılmışdı artıq... Nefesim çatmırdı sanki.. Pencereni açıb havanı ciyerlerime çekdim... Nece yorğun idi vücudum... Ancaq indi anlayırdım... Anarın heç bir günahı yox idi...

Biraz sonra hazırlaşıb,aşağı endim.. Anar çay içirdi.. Hemişeki kimi,acı çay içirdi... Soyuducunu açıb masaya bir neçe şey Düzdüm.. Ancaq Anar heç birine elini atmayıb:
-Aşağıda gözleyecem seni..-deyib getmişdi...
Anar çökmüşdü.. Bu yükü tek daşıya bilmirdi... Onu bu hala men getirmişdim... Çiyinlerindeki yükden onun azad etmeli idim...
Mende heçne yemeyerek paltomu geyinib aşağı endim... Sessizce mezarlığa getdim... Anar kenarda durmuşdu... Men ise doyunca ağlayıb balaca mezarını qucaqlayırdım qızımın... Biraz sonra yavaş-yavaş ayağa qalxıb getmek istesem de haldızlıqdan dizlerim üste çökmüşdüm... Anar qaçaraq gelib qucağına almışdı meni... Aylar sonra ilk defe bu qeder yaxın olurduq... Onu qucaqlamadan sinesine sıxılmışdım... Nefes darlığı çekirdim sanki... Anar meni oturtduqdan sonra şüşeni yendirib havanı ciyerlerime çekirdim...

Yene sakitlik çökmüşdü... Eve çatanda özüm getmek istesem de bacarmamışdım... Anar yaxına gelib:
-İsteyirsen kömek edim.?
-yaxşı-deyib susmuşdum.. Anar bir eli ile qolumdan diger eli ile de belimden qucaqlayıb eve getmeyime kömek etdi.. İçeri keçib meni divanda eyleşdirib:
-Sen dincel.. Çalışacam tez gelim-deyib getmek isterken elinden tutub saxladım...
-Bu gün getmesen olar.? Yanımda qal xahiş edirem...

Yaxına gelib ellerimden tutaraq:
-Yaxşı sakitleş,Getmeyecem heç yere...
Men ise eseble ayağa qalxıb:
-Bilirem gedeceksen! Men yatan kimi gedeceksen! Sende gedeceksen! Sene yaşatdıqlarımdan sonra sende gedeceksen! Neçe gündür üzüme bele

<< 1 ... 145 146 [147] 148 >>