Ele gülür ki,sanki xoşbextlik tapıb onu.. Getme!deye yalvarsamda tek dediyi:
"Men cediyem bacı.. Bura qesehdi...Sen qayıt... Sen heye celmiyessen mennen.. Sonra apayacam seni.. Indi yox bacı...Peyiii seni çox istiyem..."bu ve mene işiq saçan gözleriyle gülümseyerek öpüş gönderib getmesi olmuşdu....

Yuxudan nece ayıldımsa daha gözlerimi açmamış üreyimde ağırlıq hiss edirdim... Hönkürerek ağlayır dayana bilmirdim... Atamın başımı sığallamasına daha da pis olurdum.. Yene qardaşımı soruşmuşdum ve onun 'reanimasiya'da olduğunu dedi... Bu sözden sonra atamın da gözlerinde ki,kederi gördüyümde sanki nefesim kesilirdi... Nefes almaq istesemde ala bilmir.sanki qeher boğazımda düyünlenmişdi... Tezyiqimin tezlikle aşağı düşmesi menimde veziyyetimi çetinleşdirirdi...

Hekimlerin seyi neticesinde men normal veziyyete qaytarılmışdım...

Seher oyananda yanında Zaurla Saranı gördüm.. Her ikisi de perişan halda idi...yanımda onlardan başqa kimse yox idi... Ne anam ne de atam....

Qardaşımın veziyyetinde ise helede bir deyişiklik yox idi... Ancaq men onun pis olduğunu hiss edirdim... Ancaq daha dayana bilmirdim... Mütleq qardaşımı görmeli idim... Uşaqların kömeyile yavaşca qalxıb yerimeye başladım... Qapıdan çıxıb kolidor boyunca yeridik amma ayaqlarımdan daş asılmışdı sanki.. Ölüme geden mehbuslar kimi ayağım ireli getmeye qorxurdu sanki... Qardaşımın yanına çatmağıma az qalmış tük ürperdici bir sesle anamın 'oğlum!'demesini eşitdim... Damarımda qanım donmuşdu sanki... Ellerimi Zaur ve saradan çekib tek başına ireli qaçmağa çalışırdım... Otağın şüşeli divarından gördüyüm menZereden sonra özümü yerde tapdım... Yaralı quş kimi çırpınırdım... Men ölürdüm...
Ölürdüm..!
Qardaşımın,heyatımın,yaşama sebebimin üzünü ağ bir parçayla nece örtmüşdüler axı?nece!!!!!Gec geldin heyatıma... İstemedim seni... Bir tek "Yox!"deyirdim senin gelişine.. Amma sonra...
Düşündüm... Razılaşdım...yolunu gözlemeye başladım... Axı sen menim qardaşım olacaqdın...
Ve sen geldin... Gelişinle

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 148 >>