Qorxudan otaqdan çıxmamış ve her şeyi görmüşdü...

2gün de reanimasiya da qalmışdım... Hekimlerin 48saat mene vaxt qoyması dostlarımdan başqa kimseni qorxutmayıbmış sen deme... Ya ayılacaqdım ya da.... Teessüf ki,men ayılmışdım...

Her şeyde özümü günahkar hiss edirdim... Her şeyin mene göre olmuşdu... Seher ayılanda polisler sorğu üçün gelmişdiler... Men her şeyi danışanda qaz sızmasından olub desem de, onlar tek bundan olmadığını dediler...(Müellif:MiraLena)

Men Metbexde ki,qazı bağlasam da qaz esas hisseden de sızırmış.. Üstelik elektriklerde de qısaqapanma olmasına göre çıxan tek bir qıvılcıma evimizde partlama olmuşdu... Men bunları bilmediğimden özümü günahkar hiss edirdim... Qardaşıma gelecek en kiçik bir zereri bele istemirdim... Ancaq artıq olan olmuşdu...

Men heç cüre yerimden qalxa bilmirdim... O qeder gücsüz idim ki,barmağımı bele oynada bilmirdim... Aciz idim... Bilirdim ki,qardaşım üçün meclis hazırlanmışdı.. Amma men indi bunu yaşaya bilmezdim... Oyandığım andan etibaren ailemi,qardaşımı düşünüb ağlayırdım.. Ailemin yanıma gelmemesini ise mehz meclise göre olduğunu bilirdim... Ya da men ele düşümürdüm...

axşama yaxın gözlemediyim insanlar menim yanıma gelmişdiler... Pervane xala,Nemet emi ve Rüfane...
Bilmirem niye amma Pervane xalanı görende doğmalıq hiss edib sanki içimdeki acıları tökercesine hönkürerek ağlamışdım... Pervane Xala meni bağrına basaraq o da ağlayırdı... Nemet emi de üzgün halda başı aşağı dayanmışdı.. Biraz sonra pervane xala mene,yaralarıma,üzümdeki sarğılara baxaraq 'can qızım sen ne hallara düşmüsen bele' deyirdi...

Üzümdeki sarğıya göre tam danışa bilmirdim...hem danışmaq da istemirdim...(Müellif:MiraLena) Yavaş-yavaş yerimde dikelib pervane xaladan soruşdum:
P-anam...atam..onlar necedi Pervane...Xala...?
Pervane-şey qızım...onlar...-sözünü bitirmemiş Rüfane özünü ortalığa atıb meni incidecek şekilde danışmağa başladı:
R-sen hele bir danışırsan da?! Axmaqsan qızım sen!axmaq! Balaca uşağa sahib çıxa

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 ... 148 >>