partlamaya,dehşete qeder her şey bir-bir danışdım... Qeribeside budur ki,onlar meni günahlandırmadılar.. Ekspertiza zamanı metbexde ki,dem qazını bağladığım ve bunun evin xaricinde ki,sızma ve qısaqapanmaya göre olduğu faktiki olaraq sübut olunmuşdu...
Ayağa qalxıb Saranın menim üçün getirdiyi şalı başıma örtdüm.. Burdan ise bir-başa qardaşımın yanına...mezarlığa getdim...

Nece de acı bir duyğu idi... Orada kiçik bir mezarlıq görmek...ve bunun da menim qardaşıma aid olması...

İnsan başına gelmeden heç bir hissin gerçekliyini anlamaz...

Yavaşça yaxınlaşdım.. Bir bilsen qardaşım.. Senin yerinde olmağı nece istediyimi... Torpağı qurumamışdı hele... Elimi torpağın üstünde gezdirerek içimdekiler danışdım qardaşıma... Onu nece sevdiyimi... Nece darıxdığımı.. Ve defelerle bağışlanmaq diledim ondan...
Hemişe etdiyim kimi onu qucaqlayıb yanında uzandım... Güclü yağış başlamışdı... Ve menim gedecek ne bir evim,ne de qollarında sığınacaq bir ailem vardı... Men bilirdim... Bundan sonra tek başıma idim... Göz yaşlarım yağışa qarışmışdı... Çaresizce qalxıb:
Yene gelecem qardaşım-pıçıldayıb ordan uzaqlaşdım...

Ne edeceyimi bilmirdim.. Berbad halda idim... Bakıdakı evde biraz pulum var idi.. Ona göre de burdan bir maşına bakıya qeder aparmasını dedim... Burdan uzaqlaşınca sanki menden nelerise qoparırdılar...
Maşının şüşesinden geriye baxırdım.. Belke biri -getme!qal!-deyer deye gözledim...ancaq qelbimin en derininde -yalnızsan sen Permin-deyen sesler gelirdi sanki...

Gözümü yumub olanları unutmağa çalışsamda her şey boşuna idi...bir neçe saat sonra artıq çatmışdım...
Eve çatar çatmaz pulu götürüb taxi'ye verdim.. Cibimde çox az pul qalmışdı... İslanmış geyimlerden azad olub biraz qalın geyindim... Nede olsa özümle başqa hecne götürmeyecekdim...Bir tek en deyerli 2eşyamı- atamın mene aldığı(içinde ailemin şekilleri olan) boyunbağı ve qardaşımla ilkimizin şeklini ve qalan pulumu da götürüb,ev sahibesine daha gelmeyecem-deyerek burdanda getmişdim... Hamının

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 148 >>