toqquşduğum insanların Zaur vE Sara olduğunu görende hem teeccüblenmişdim, hemde gözlerim dolmuşdu... Her ikisi eyni anda:
-Permin???-deyende ise sanki özüme geldim. Qaçmaq istesem de qoymamışdılar...
Zaur-dayan Permin
P-yalvarıram gedin. Size de zerer vermek istemirem.
Saranın göz yaşları artıq yanağına süzülürdü bele... Men heçKimin ağlamasına dayana bilmirdim... Onlar üçün çox darıxmışdım... Her ikisini de qucaqlayıb ağladım... Onlar da ağlayırdı... Sakitleşib bir yerde eyleşdik...
Sara-hara qaçdın axı sen? Niye bizi de atdın? Getdiyin günden seni axtarırıq.
P- mensiz sizinüçün daha yaxşı olacaq...
S-bu deqiqe ağzının üstüne birini ilişdirecem olacaqsan ela! Yekebaş! Sensiz yaxşı olacaqmışıq. Ne danışdığını bilirsen heç? Biz sensiz nece yaxşı ola bilerik axı? Bizim adımıza nece qerar vere bilersen axı sen?!
P-amma.?
Z-Sara bu qız hele danışır ee. Ne edek sussun?
S-mence men onu qıdıqlasam susacaq
Z-buyur o zaman-deye Zaur Sara göz vurduğu an, Sara meni qıdıqlayaraq güldürmeye başladı... Son vaxtlar gülmeyi bele unutmuşdum... Görürdüm ki, men dostlarım olmadan çetin ki,yaxşılaşam...

Birlikde parka gedib xeyli söhbetleşdik... İşlediyim yeri öyrenende onlarda eynile Vüsale müellime kimi etiraz etseler de,her şeyi-Vüsale müellimenin gelib gördüyünü,danışdığını ve meni qoruyacağına emin olduğunu deyenden sonra biraz sakitleşdiler... Ama mütleq bizde gelib baxacağıq-deyib ünvanı almışdılar... Orda yaşamamı istemeyib,onlarla qalmamı deselerde razı olmamışdım.... Çünki bilirdim ki,onlarla getsem ne yolla olur olsun ailemden xeberleri olacaqdı... Söhbet zamanı onlar ailemden danışmaq isteselerde men sözlerini yarımçıq kesmişdim... Ele ordaca sağollaşıb işe geri qayıtöışdım... Dostlarımın meni tapdıqlarını Naraya danışanda o da çox sevinmişdi. Hetta menim onlardan qaçmaqla sehv etdiyimi bir daha demişdi... Hazır dersim olamayacaq deyr Naradan icaze almaq istedim...
P-Nara olar?
N-elbette buyur gel
N-Vüsale müellime bir neçe gün olmayacaq. Eyer mene

<< 1 ... 43 44 [45] 46 47 ... 148 >>