keçdim..
A-başqa cür çıxmayacaqdın ne edim? Of elinde ağır imiş../

Pervane Xala ise meni görüb ölüb qucaqladı... İçeri devet etdikde Nemet emini gördüm. O da meni gören kimi yaxınlaşıb qucaqladı... Ve biraz sonra şirin danlamalar başlamışdı artıq.
Pervane-qızım axı sen niye getdin xestexanadan?
Permin-men....
Nemet-sehv eledin qızım sen. Gerek bizimle gelerdin. Getdiyin günden seni düşünürük. Sen çox güclüsen qızım... Hem bundan sonra tek de deyilsen... Biz varıq artıq. Ve seni heç yere buraxan deyilik... De görüm üzün seni incitmirki?
P-sağolun Pervane xala,Nemet emi. Yox imcitmir,daha öyreşmişem bununla yaşamağa... Amma men burda qalaraq size....-sözümü tamamlamamış Nemet emi dedi:
N-cümlenin ardını bele getirme... Sende bizim bir qızımızsan artıq. Özüde hekim qızımız-deyim gülümsemişdi.
Anar ise tez özünü ortaya atıb:
A-ana acından öldük axı,yemek isteyirik.
Pervane-düz deyirsen her şey hazırdı onsuzda,gelin süfreye-deyib meni de aparmışdılar. Her yemekden az qalsın zorla yedirdim meni boğazacan doyuzdurmuşdular...
P-Pervane Xala vAllah doydum,yeye bilmiyecem
P-xala qurban birce bundan da ye-deyerk bütün yemeklerin dadına baxdırmışdı...

Yemekden sonra Pervane Xala mene otağımı göstermek isteyende Anar özü men göstererem deyib ayağa qalxdı.
Yuxarıda soldan 1ci menim,2ci Anarin Sağda ki,ise Rüfanenin otağı imiş...
A-1qApı uzaqdayam ne ise olsa meni çağır.
P-heçne lazım olmayacaq...-deyib otağa keçmişdim....
İçeri keçdiyimde seliqeli bezenmiş otaq gördüm.. Hetta şkafda menim üçün alınmış çoxlu geyimlerde bele vardı... Ayaqqabıdan tutmuş aksesuarına qeder her şey düşünülüb alınmışdı... Qapıları açdıqda vanna otağının olmasına sevinmişdim... En Gözeli ise eyvana açılan qapının olması idi... Geceler göy üzünü seyr etmeyi çox sevirdim...

Can desmalını götürüb vanna otağına keçdim... Bira sonra çıxanda otaqda deli kimi o baş-bu başa geden Rüfaneni gördüm... İndiye qeder bu qız niye getmeyib axı? Bu çillini alan olsaydı birce-deye düşünüb

<< 1 ... 48 49 [50] 51 52 ... 148 >>