burax incidirsen!
Nemet- anar sakit ol,imkan ver qız danışsın. Qızım harda idin axı?
Permin-Nemet emi men seher tezden çıxdım oyatmayım deye kağıza yazıb metbex stolunun üstüne qoydum ki, Pervane xala görsün.
Pervane -men kağız görmemişem qızım.
P-ammA.?
A-harda idin sen he? Bizi aldadırsan indide??
P-Aldatmıram Anar burax qolumu!-desem de daha möhkem sıxırdı... Canım yanırdı...göz yaşlarım yene yanağımdan süzülürdü...
Bax bura qoydum-desem dekağzı tapa bilmemişdim... Anar daha da qezeblenib,üzüme şille vurdu...
Elimi od kimi yanan yanağıma tutub Anara baxsam da o gözlerde sadece qezeb ve kin görürdüm... Ağlayaraq otağa çoxdığımda geri dönüb:
-bu gün yaşasayd qardaşımın 4yaşı olurdu.. Onu görmeye getmişdim... Size utandım demeye... Zaur ve Sara ile gedirem...Bunu yazmışdım kağızda..-:deyib daha bir kelime etmeden qaçaraq otağıma keçdim. Onların aldığı. Donu eynimden çıxarıb özümün donumu geyindim... Ne etsem de göz yaşlarım heç cüre dayanmırdı... Anar anlamadan,dinlemeden mene qışqırması ve şille vurması ile qelbimi qırmışdı... Heçne istediğim kimi olmurdu... Hemişe bir eskiklik olurdu... Meni anlayan birileri olduğuna sevinsem de,bu arzum da üreyimde qalmışdı...
Ayna da özüme baxanda qorxdum. Bir terefim yanmış,bir terefim ise şilleden qıpqırmızı olmuşdu. Gözlerime her o sehne gelende özüm-özüme Anara inandığım üçün nifret edirdim... Men tek idim bu heyatda! Axı niye anlamırdım ki, men bunu??

Heyat mene heçmi xoş üzünü göstermeyecekdi??? Bu evden getmekde qerarlı idim... Daha burda qala bilmezdim... Gece Pervane xala gelib danışmaq istesede meni bu halımla görmesin deye,yatacağımı demişdim...gece Yene mektub yazıb bu defe baş ucuna qoydum.. Emin idim,seher ki mektubu Rüfane yox elemişdi sırf meni pis veziyyetde qoymaq üçün... Bacarmışdıda...
Mektub da Yazılanlar...
-' Pervane xala size qardaşımın mezarına and içirem ki,men sizin üçün mektub yazmışdım... Ne olduğunu bilmirem amma men yazmışdım... Mene neçe günler eziyyet çekdiniz halal edin

<< 1 ... 53 54 [55] 56 57 ... 148 >>