gelirdi...eve çatanda yemeyi hazırlayıb hamını süfreye çağırdım...
Yemekden biraz sonra anamgil getdiler... Anamın vaxtında yatması,normal yuxu rejimi Olmalı idi.. Anar ve men ise tek qalmışdıq.. Hele tez olduğundan yatmadım... Sanki Anar yoxmuş kimi davranırdım... Özüm üçün çay süzüb televizora baxa-baxa içirdim... Arada gülürdüm yüksekden. Amma bütün fikrim onun yanında idi. Mene baxdığını da hiss ede bilirdim... Ona göre de etdiyim hereketlerin ferqinde bele deyildim...
A-eksine bu hisselerde normal olaraq qadınlar ağlayar
P-ne deyirsen?
A-deyirem axı kinoda oğlan ölüb.. Sen ise gülürsen. Kinoya baxdığına eminsen?-deyib Güldü.
P-he eminem kinoya baxıram! Hem men normal olmadığıma göre normal insanlarla meni bir tutmasan yaxşıdır! İcazenle kinoya baxmağa davam edirem...
A-sen niye ele düşünürsen ki?normal insanlardan heç bir ferqin yoxdur! Artığın car neinki eskiyin..!
P-düz deyirsen! Mende heç kimde olmayan yanıq var! Kimsede de olmasın heç... Bax buna-deyib elimi yanağıma vuranda dırnağım yaramı kesmişdi.
Offf-deye daha da esebleşdim. Axı bu qeder üzüme niye berk toxunuram ki.?! Her şey üst-üste gelirdi sanki... Yorulmuşdum... Gözlerim dolmuşdu...
A-ters!inadcı deli. Gözle,elini vurma.!-deyib otaqdan spirt ve pambıq getirdi. Tam qarşımda oturub,diqqetle ve ehtiyatla qopan yaramı temizledi. Üzünde 'iyrenmek'kimi heç bir mimiki yox idi... Eksine spirti vurdukça yavaş-yavaş üfürürdü de...
Üzümden deyildi ağlamağım... Başıma gelenler,yaşadıqlArım meni hessas etmişdi... Ne edim axı.. Ağır gelirdi bunlar mene...
Gözlerim yaşlı halda dayana bilmeyib soruşdum.
-nece yeni sen menden,menim üzümden iyrenmirsen.?
Anar ise gülümseyerek Yavaşca yaxınlaşıb,qulağıma pıçıldadı...
A-ne senden ne de üzünden heç bir zaman iyrenmedim Permin... Çünki men... Seni çox isteyirem. Sen menim en deyerlimsen...-deyib nemli yanağımdan öpüş aldı...Anarın hereketine esebleşmişdim... Nece yeni meni öpe biler!! Menimle bele oynamağa haqqı yox idi! Onu bağışlayım deye menimle

<< 1 ... 64 65 [66] 67 68 ... 148 >>