söhbetden sıxıldı deyesen.. İsteyirsinizse siz heyete çıxın.
Prrvane xalanın sözüne qüvvet olaraq anamda razılıq verib bizi evden çıxarmışdılar...

Evden çıxar çıxmaz Anar meni qucaqladı... Saçlarıma sığal çekerek pıçıltıyla dedi:
-getdiyin 1gün bele deyil. Amma çox darıxmışam. Bundan sonra senin hünerindir meni tek qoyub harasa gedesen.
-tek deyildin. Ailen yanında idi-deyib ondan aralanaraq skamyada eyleşdim...
-hmm...yeni senin dilin bele qısa müddete bu qedermi uzanıb.?

Dilimi azca çıxararaq baxırmış kimi edib:
-Yox axı uzanmayıb. Ele hemenki boydadı..-dedim.
Ona bunu ciddi demeye çalışsam da ikimizde gülmüşdük...
A-balacasan ki,balaca. Yox yaxşıdır,bundan sonra hele bir uşaq da böyüdrceksen ay Anar
-beyenirsen get böyük birini sev!-deyib acıqla qollarımı sinemde çarpazladım...
-Mene sen lazımsan Deyerlim.. Başqası yox... Istesede heç kim,mene Sen ola bilmez... Unutma bunu-deyibher iki elimi qaldırıb öpmüşdü...

Biraz daha söhbet etdikde menim dünen Rüfanenin üzüme baxaraq iyrenc demesine inciyib getdiyimi anladığını demişdi. Ve:
-Bir de bunu unutma ki,Dünyada ki üzü bütün gözeller gelse de,birine bele baxmaram. Çünki senin qeder üreyi de,üzü de gözelini bir daha tapa bilmerem..... Sen sadece menimsen...-deyerek son sözünü alınmdaki öpüşü ile tamamlamışdı...

Daha çox qalmayıb eve keçmişdik.. Ve anamgilin dediyi Söze sevinsemmi,ağlasam mı?-bilmedim... Nedense içimde qeribe bir sükut vardı... Sevine bilmirdim... Yoxsa evvelden mi hiss etmişdim olanları.??<~İnsan dediklerini düşünmeli... Ağızdan çıxan her sözün kime nece tesir edeceyini bilmeli... Ağız açılsın deye danışmamalı... Ya sözünün hökmü olmalı,ya da bir defelik susmalı.. Mira~>

Anarla birlikde deyilenlere qulaq asırdıq.. Bilirdim ki,Pervane xalagilin heç bir pis niyyeti yoxdur... Onlar Rüfane ve menim aramdakı heç vaxt bitmeyecek olan soyuqluğu aradan qaldırmaq isteyirdiler... Ona göre de bu cür bir teklif ireli sürmüşdüler... Tebii ki bundan,menimle birlikde Anarında indi xeberi

<< 1 ... 80 81 [82] 83 84 ... 148 >>