-hmmm!
-qısqanç
-özünsen
-heç de bele

Belece didişe didişe artıq çatmışdıq...
Biz içeri girende hamı gelmişdi... Heyacanlandığımı gören Anar,sol qolunu ireli edib,qoluna girmeyimi işare etdi.. Gülümseyerek Anarın qoluna girib,pillekenlerden aşağı düşdük.. Deyesen Rüfane bele meni bu cür göreceyini düşünmürdü... Gözlerini böyüdüb mene baxırdı.. 1defe gelib salam vererek getmişdi...
En yaraşıqlı partnyor menim olduğu üçün bir başqa fereh hiss keçirirdim..
Artıq bir neçe saat keçmişdi...Heç bir musiqiye reqs etmesemde lirik musiqini Anarın tekidile reqs etmişdik... Gözlerimizi bir birimizden çekmeyerek,reqs edirdik... Sanki bir Anar birde men var idim...

Esme küleyim sevgimi
Aparma sen uzaqlara...
Onsuzda senin yoxluğun
Qelbime yara...
--------
İsterem eşidem sesini
Hiss edim bu nefesini
Neynirem men özgesini
Sen hardasan.?
------
Yollarda hey gözüm qalıb
Üreyde sene sözüm qalıb
Sevgilim az dözüm qalıb
De hardasan.?
•••••••
Gözlerem her gündüz-gece
Gelmedin bomboşdur küçe
Bu derde men dözüm nece?
De hardasan.??
•••••••
Gözümün nuru başımın tacı
Yoxluğun inan çox acı
Qelbimin tek ehtiyacı
Sen hardasan.?

Her gün ister üreyim
Sen olmusan arzum,dileyim
Ey menim tekce gereyim
Sen hardasan.?

(mahnı-SevilSevinc~De hardasan)
-----------------------------------------
Mahnının sonunda Anar qulağıma teref eyilerek:
-Bir daha meni sensiz qoyma Deyerlim... Seni sevirem.....

Eşitdiklerimin tesirinden özümü çox xoşbext hiss edirdim... Gözlerimi yumub başımı sinesine sıxdım...
Men heqiqetende onunla xoşbext idim... Amma her gözel şeyin bir sonu olduğu kimi bizim de bu gözel anımızın sonunu Rüfane getirmişdi...
Anarı tanıyanların hamısı "gelinbacımız gözeldir. Yaraşırsınız"demesine sanki Rüfane deli olurdu.. Onlar menim yanmış üzümü görmürdüler... Amma yenede gözel olduğumu deyirdiler... Devetli olan insanlarla sohbet etdiyimizde Rüfane qefil qolumdan tutaraq men tam ortaya getirdi... Aniden üzümden maskanı çıxarıb:
-sizin

<< 1 ... 84 85 [86] 87 88 ... 148 >>