Gedeceyimiz ev Anarın öz evi idi.. İşlediyi vaxt alıbmış evi.. Ancaq eve girmemişden evvel Anar narahat görünürdü.. Hele mene:
-Sevgilim,2deqiqe eve gec gir,başqa şeyler var. Onları götürüm sen sonra gel,görmeni istemirem-demişdi.. Men ise tersliyime salıb razı olmamıştım... Anar ne qeder meni razı salmaq istese de men terslik edirdim... Qapını açıb eve girdiyimizde gördüklerime inana bilmemişdim....İçeri girmemişden evvel ağlımdan neler keçmişdi neler... Qapını açar açmaz böyük bir şekil... Menim şeklim... Kenan'ın....qardaşımın 1yaşında olduğum şekil...
İlk içeri giren kimi men... Men yeqin ki,harasa baxırmışam. Şekil profilden çekilmişdi.. O zaman üzüm yanıq deyildi.. Gülümseyirdim...
İçeri girer girmez öz şeklimi göreceyim ağlımın ucundan bele keçmezdi... Kövrelmişdim... Addım atıb eve keçdiyim de her bir terefde menim 1 ferqli şekillerim vardı... Televizorun yanında men,güzgünün qarşısında men...
Diğer otaqlara keçdiyimde,orda bele men vardım... Yavaş-yavaş keçirdim otaqlara.. Diqqetimi çeken bir şey daha evin son derece seliqeli ve zöqle yerleşdirilmiş olması idi.. Düzü çöxdandır burada yaşamadığına göre tozlanmışdı amma her şey çox gözel görünürdü... Yataq otağında,yatağın her iki terefinde yene de tumbanın üstünde menim şekillerim vardı...
Bunları göreceyimi heç gözlemirdim... Hamısı da eyni gün çekilen şekiller idi...diger bir şekile baxanda ise men ve Kenan var idi. Kenan qucağımda gülürdü men de onunla birlikde... Şekili elime alıb baxdım... Gözümün yaşı şekile düşende Anar meni qucaqladı...
A-şşş ağlama... Men seni incitmek,esebleşdirmek istemirdim... Gözle hamısını yığıram indi-deyib şekilleri götürmek isteyende dedim:
-dayan yığma.. Men..çox sevindim sadece...nebilim Anar... Bunları göreceyimi düşünmürdüm.. Ne vaxtdan var bunlar.?
-yadında anamla atam Kenanın 1yaşına göre size gelmişdiler... O zaman bu şekilleri Anam çekmişdi.. Şekillerde özleri olan da var idi amma men hamısında seni saxladım... Ondan evvele qeder hemişe xeyalın qarşımı

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 148 >>