birazdan artıq klinikaya çatmışdım.. Araz meni görende teeccüble baxsa da,sözlerinden geri qalmamışdı:
-İşini bu qeder mi sevirsen yeni.?
-He..Hemde çox--deyende sanki başqa şeyler demek istemişdi dilim..
-Çox ters birisen. Sene tapşırdım axı gelme.
-Çox sağolun amma men bele daha yaxşıyam.
-Yaxşı nece isteyirsen. Birşey lazım olsa mene de.
-Yaxşı çox sağolun. Men gedim artıq-deyib üzümü çevirende ferqli bir deyiliş ve bir qederde meni sakitleşdiren xırıltılı ses tonuna ayaq saxlamalı oldum.. Belke de menim adımı bu ses tonu ve bucür biri çağırsa--"Nevar ele bil boğazında ne ise qalıb"-deye zarafat edib gülerdim. Amma Arazın o sesi,eynile atamın herden anamın adını çekende eşitdiyimiz xırıltılı sesi ile eyni olması meni kövreltmişdi.. Sesimi bele çıxartmadan aylar evvel ki günlerimi xatırladıqca gözlerim menden biixtiyar dolmuşdu..bu defe Araz tam arkamda dayanıb yene "Anella"deyende qefil geri dönmüşdüm.. Bu qeder yaxın olduğunu bilmediyimden az qalmışdı ki toqquşam.. Meni de bele görmesin deye başımı aşağı salıb:
- Buyurun ne ise lazımdır.?
- Ne oldu sene?
- Heçne.. Yaxşıyam-deyib gülümsemeye çalışdım. Tebii ki men başımı qaldırsam da Araz menden hündür olduğu üçün men sadece onun köyneyini göre bilirdim..
- Daha ne qeder baxmaq fikrin var.?
- Neye.?
- Köyneyime
- Yox men sizin köyneyinize baxmırdım.
- Anella.?
- Beli?
- Ne oldu sene birden-bire.?
- Heçne.. Men yaxşıyam. İcazenizle keçim işimin başına-deyib arxama bele baxmadan getmişdim. Yoxsa ona "Sesinizi atamın sesine benzetdim"-deye bilmezdim..
Saatlar bir birini evez etdikce mende günümü tamam edirdim.. Axşam iş çıxışı Malik yene gelmişdi. Mene zeng ederek aşağıda gözlediyini dediyinde hazırlaşıb çıxmışdım. Çıxışda Arazla qarşılaşmışdıq..
- Sende gedirsen he.?
- beli,çıxıram.
- isteyirsen seni aparım evine. Hemde biraz Samirle elaqeli meslehetler alardım.
- Bağışlayın amma olmaz. Söz verirem sabah ne isteseniz deyerem. Hem birlikde getmeyimizde düzgün olmaz.
- he düz deyirsen.
-

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 53 >>