gelib çatanda ise çox narahat idim.. Anam 1il boyunca möhkem dayansa da indi daha da sakinleşmiş,gözlerini bir nöqteye zilleyib qalırdı.. Onun bu halı meni daha da narahat edirdi.. Biraz sonra artıq her şey başlamışdı.. Emim hazırlaşmağımızı ve atamı ziyaret etmeye gedeceyimizi deyende çox heyacanlanmışdım.. Gözlerim menden biixtiyar dolurdu.. Tam çıxacaqken:
"Anella iş yoldaşların geldi"-demelerine ayaq saxlamalı oldum. Qapıya yaxınlaşdıqda bütün qalan eseblerim tarıma çekilmişdi.. Bir tek Araz gelecek deye düşünmüşdüm.. Amma qarşımda Tamaranı "bic" bir ifade ile qarşımda görende ise.........Murad hekim,Gülnar xanım,Araz başqa 3 qadın ve 2kişi hekim gelmişdi.. Tebii ki birde Tamara!
Sebrimi basıb sakit qalmağa çalışırdım. Hamısı ile görüşüb qadınları eve devet etmişdim. Kişiler ise emimin yanına getmişdi. Ancaq men onlara indi ziyarete getmeli olduğumu bildirib,gelen kimi yanlarına geleceyimi deyib getmişdim.. Men evden çıxana qeder hamı maşına eyleşmişdi. Menim gelmeyeceyimi düşünmüşdüler yeqin ki.. Amma heçne atam qeder vacib deyildi mene.. Meni gözlemeden getmelerine qelbim qırılmışdı.. Qapıda kimseni görmedikde esebleşmişdim.
- Getdiler he?! Meni qoyub getdiler? Men nece gedecem bes.?!- deye qışqırsamda kimse sesimi eşitmirdi!
Hara baxsamda tanımadığım insanlar idi..Gözlerimden axan yaşı silib,yağan yağışa fikir vermeden yola teref yerimeye başladım. Hamıya esebi idim. Meni burda nece tek qoyub gede bilerler axı.? Biraz getmişdim ki,arxadan sesimi eşitdim. Ayaq saxlasam da geri dönmedim ve yeniden yoluma davam etdim.. Arxadan Gelen ses ise getdikce yaxınlaşırdı.. Qefilden qolumdan tutmasına dayandım. Onsuzda esebi idim! Bu son Damla olmuşdu!
- Ne var.?? Ne isteyirsen?!
- Mene sesini qaldırma. Hara gedirsen bu yağışda?
- Sene ne.? Hara gediremse gedirem.
- Mene ne he.? Yaxşı. Amma bugün burdayamsa sene kömek edecem. İstesende istemesende.!
- Heçne istemirem.. Atamın yanına gedecem. Amma meni burda qoyub gedibler! Ne edecem axı men.? Axı men onlara

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 53 >>