oyananda elimin sol üstünde ağırlıq hiss eledim. Gözlerimi tam açdıqda,AraZı gördüm.. Evvel gülümsesemde,aniden üzümdeki gülüşüm kederle evez oldu.. O qızı unuda bilmirdim.. Aylar keçib belke de üstünden.. Amma men rahat deyildim.. Elimi yavaşca çekmek istesemde alınmamışdı.. Özümden biixtiyar elimi Arazın saçlarına toxundurdum.. O qefil ayıldıqda ise,özümü itirmemeye çalışdım..
- Anella ne oldu? Yaxşısan.?
- Men yaxşıyam. Amma icaze versen Samire baxardım-deyib gözümle elimi gösterdim. O da qefil ayılıb:
- Heç bilmirem nece olub.. Mmm yeqin yuxusuzlıqdan bele olmuşam-deyib saçlarını qarışdırdı.. Onun bu halına gülümsesem de,bunu ona bildirmeyib ayağa qalxdım. Samir hele de yatırdı. Onu yoxladıqda yaxşı olduğunu görüb yene öperek otaqdan çıxdım. Ardımca Arazda çıxmışdı:
- Olar bir şey soruşum Araz.?
- He elbette buyur
- Bacın,yeni Metanet niye heç gelmedi bura.?
- Onlar burda deyil. Rayona getmişdiler bugün axşam gelecekler. Bizde dayı bala evde qaldıq amma ne ise gördüm yaxşı deyil. Metiş gelsin deyecem ona. Axşama qeder çıxa bilerik he.?
- Elbette,oyansın gedersiniz.
- Çox sağol Anella.. Bize çox kömek etdin. İsteyirsen get sende dincel,bize göre gece burda Qaldın. Sabah gelersen
- Çox sağolun amma ehtiyac yoxdu. Hem bunu eşitmemiş olum. Bu menim işimdir. Nevaxt olsa gelmeliyem..
- Çox sağol yenede-deyib elimden 1neçe saniyelik tutmuşdu. Men otağıma getmek istedikde Tamaranın bizi gördüyünü gördüm. Heç bir ehemiyyet vermeyib,getdim.. Araz ise Samirin yanına qayıtmışdı çoxdan. Otağıma çatıb,Fonandeskopu boynumdan çıxarıb masaya qoydum. Elimi cibime atdıqda ise,telefonumu Samir olan otaqda unutduğumu xatırlayıb ayağa qalxmışdım ki,qefil qapı açılıb möhkemce bağlandı. Tamaranı qarşımda görende ise daha dünen mene etdiyi alçaq hereketi xatırladım.
- Nevar Tamara.?!
- Sene son defe deyirem! Arazdan uzaq dur! Onu ölsen bele sene vermerem!!
- Axmaqlama Tamara! Senin derdin nedir he?!! Dünen niye mene o alçaq hereketi etdin?! Ne isteyirsen menden? Ne

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 53 >>