dolanacıyıq?
Mehdi: -Ay qız bir-bir ver de sualları..Ipe düzüb ee ele bil… Narahat olma teyyare 1 az qalxanda üreyin bulanacaq, qulaqların tutulacaq ama sora udqun keçer))) Seni de ki mektebe qoyacam oxuyarsan men de işleyib tez qayıdacam…Evvellerde 1 az men bezi yemekleri nece bişirmek lazım olduğunu göstererem sen de indiden öyren lazım olacaq…sonra yavaş-yavaş sen bişir.
Nazlı: -Off papaaa…Bir bu çatmırdı…Deyirem yaxşı ki neneden yemek bişirmeyi öyrenmisen))) Yaxşı bes neçe saata Londonda olarıq?
Mehdi: -Texminen 6 saata.
Nazlı üz-gözünü turşudaraq ofuldasa da içinde qorxu ve heyecan qarışıq hissler keçirirdi…Axı ne bileydi bu ölkenin ona xoşbextliklerden elave bedbextlik de getireceyini, heyatını deyişeceyini…
6 saat erzinde Nazlı bezen yatar, oyanıb yemek yeyib buludları seyr eder, meyve şiresi içib yeniden yatardı...
Beli 6 saat sonra Nazlı ve Mehdi London Hitro (Heathrow) aeroportuna çatmışdılar. Nazlının üzerinde hele de yol yorğunluğu olduğu üçün gözlerini gücle açaraq yeriyirdi. Ama ferqli-ferqli milletlerde onun nezerinden yayınmamışdı. London Bakı vaxtından 4 saat geri olsa da artıq hava qaralmış ve soyuq hava öz tesirini göstermişdi. 6 saat daha avtobusla gedecekleri üçün Nazlı heç de göz qapaqlarını tam açmağı düşünmürdü…
Nazlı:-Papa çox gözdüyeciyik? Ne vaxt çatarıq eve? Yorğunam hem de çox soyuqdu ee.
Mehdi:-Az qalıb doşan avtobus gelsin oturaq, yatarsan…
Artıq avtobus çatmış ve ata-bala eve doğru yol almışdılar.
6 saat sonra…
Artıq seher açılırdı. Nazlı atası ile avtobusdan düşüb piyada eve doğru yeriyir…Bu zaman erzinde Nazlı etrafa ve yolda telesen tek-tük insanlara nezer salırdı. Atasına baxaraq:
Nazlı: -Papa, bu terefler ne maraqsızdı?! Üreyim sıxıldı eee…Hele camaatın geyimlerine baaax..Zövqsüzlükde 1 nömre ölke olar yeqin)))
Mehdi: (Mehdi gülümseyerek) –Niye? Xoşuna gelmedi? Şeherden şehere ferq var da yeqin bir az biz qalan yerler maraqsızdı…Helebezi şeherleri var çox gözeldi…Soltbörnün (Saltburn) vadisini gezdirerem sene…

<< 1 [2] 3 4 >>