getmesine 1 gün qalmış, Mehdi Nazlıya mektebin yolunu göstermiş, mekteb forması almış ve cüzi şeyleri başa salmışdı.
Fevral ayının 8-i…Saat 07:30…Nazlı budilnikini söndürüb el-üzünü yuyaraq seher yemeyini yeyir…Özünü seliqeye saldıqdan sonra mektebe doğru yol alır…Yol boyu ne edecem, nece edecem , utanıram deye düşünerken hiss etmeden mektebin qarşısına çatmışdı artıq. Dayanaraq heyranlıqla mektebi izleyirdi…Bu mekteb, 2 binadan ve 2500 şagirdden ibaret idi. Gözel baxçası ve geniş stadionu vardı. Nazlı mektebin darvazasından içeri daxil olur ve tebii ki özünden evvel ve sonra da şagirdler mektebe daxil olduqlarından, bir çoxlarının qeribe baxışlarına tuş gelmişdi...Celdaddımlarını tezleşdirerek dilaltı öz-özüne deyinir:
Nazlı: -Yoxsa?…Yoxsa ecnebi olduğumu hiss etdiler? Ayyy papa haqlıymııış…Bunların çoxusu irqçidiler(rasist)…Off göreceyim günler var da(((
Nazlı tez mektebden içeri girerek , resepşını tapmağa çalışır…ve budur içeri keçib xanıma yaxınlaşır…Çetinlikle de olsa başa salmağa çalışır..
Nazlı: -Hello…My name is Nazlah (Nazlı) and I can’t speak English…I am a new student..Pleasecan you help me? ( Salam..Menim adım Nazlıdır ve ingilisce danışa bilmirem…Men yeni şagirdem...Zehmet olmasa mene kömek ede bilersiz? )
Xanım: -Just a minute please ( bir deqiqe zehmet olmasa…) deyerek telefonun desteyini eline götürüb , 1 nömre yığır ve ne ise başa salır…
Nazlı üreyinde öz-özüne: -Ayyy nece baxııır yeqin deyir nece danışa bilmir ki, bülbül kimi ötdü bunları…Yazıq ne bilsin ee teleffüzümün mekteb illerinden yaxşı olduğunu)))off yaxşı ki öyrenmişdim bunları en azından bele kömeyi oldu…
Xanım telefon danışığını sonlandırıb Nazlıya baxaraq: -Take a seat please. Your teacher will be here soon and she will help you. (Eyleşin zehmet olmasa…Müellimeniz tezlikle burda olacaq ve size kömek edecek)
Nazlı: -Okay…Thank you.. ( Yaxşı…Çox sağ olun)

Ardı var...

<< 1 2 3 [4]