May ayının 15-i...
Bu gün Nazlının anadan olduğu gün idi...Bu il diger illerden çox ferqliydi...Hele Azerbaycanda iken her doğum gününde atasını yanında görmek isteyen Nazlının, bu il yanında atasından başqa heç kimi yox idi...Eslinde bir yandan da çox sevinirdi...Nazlının en deyerli varlığı idi atası...Amma bu il atası yanında olsa bele nedense özünü tenha hiss edirdi...Aile dostları, refiqesi de yox idi bu xoş gününü onunla bölüşmeye... Bunlara baxmayaraq Nazlı yene de şükr edirdi...Bütün ailesi, Günay ve Röya da tebrik etmişdi artıq Nazlını...
Axşam Mehdi işden bir az tez gelerek Nazlıya yemek bişirmekde kömek etmişdi...Paytaxt salatını Nazlı, aşı ise birlikde bişirmişdiler...Kiçik bir hazır tortla, gününü atası ile danışıb gülerek sonlandırmışdı Nazlı...Beli artıq Nazlının 15 yaşı tamam olmuşdu...Yeni yaş, yeni-yeni tecrübeler qazanmaq demekdir....Besbundan sonra Nazlı neler görüb öyrenecekdi?
Yay fesli gelmiş, şagirdler mekteblerden buraxılmışdılar...Nazlı bu yay tetilinde Azerbaycana gedib ailesini göreceyini düşünse de istediyi olmamışdı...Mehdi daha yenice, yeni 6 ay evvel Azerbaycandan qayıtdığı üçün yeterince xerci çıxmışdı ve qalıb bir az daha pul qazanmalı idi...En azından növbeti yaya qeder...GörünürNazlının bu yay tetilini de evde keçirmekden başqa çaresi yox idi...Mektebde Nazlıya bir neçe sinif yoldaşları bezen onlarla birge kinoya getmeye, eylenmeye devet etse de Nazlı qebul etmezdi çünki Nazlı hele de yeterince ingilis dilinde danışıb başa düşe bilmirdi ve qızların ona suallar verib, onun da başa düşmeyeceyindençekinirdi...Eslinde bu ölkede olan dostluqlar Nazlıya heç cüre çatmırdı...Nazlı üçün onların dostluğu, sadece eylenmeye, klublara, barlara tek getmesinler deye bir-birlerindenistifade etmesi demek idi...Yalnız öz menfeetlerini düşünmeleri...Belke de dostunun maddi ve ya menevi neyese ehtiyacı olsaydı da o qeder can yandırmazdılar...Nazlı onların dillerini bir gün bilseydi bele onlarla yene de esla dost ola bilmeyeceyini

[1] 2 3 >>