yollanır...Yarım saat sonra mektebe çatır...Heç de darıxmamışdı bu mekteb üçün...Eksine her gün bezmeden yolda gelerken mektebe nifret etdiyini deyerdi...Sinifqapısını açıb, yerinde eyleşir...Az sonra sinif rehberi de sinife daxil olur ve:
Müellime: -Good morning Nazlah...How are you today? (Sabahın xeyir Nazlı...Necesenbu gün?)
Nazlı: -I'm alright thank you and you? (Yaxşıyam çox sağ olun bes siz?)
Müellime: -I'm pretty good thank you...Nazlah? (Olduqca yaxşıyam çox sağ ol...Nazlı?)
Nazlı: -Yes? (He?)
Müellime: -We have a new student who called Kamran...He is originally from İran but he lived in Azerbaijan since he was eight...He moved to England a few weeks ago and tomorrow he will be here...See you won't be alone...You'll have a new friend...(Kamran adında yeni bir şagirdimiz var. Eslen İranlıdı ama 8 yaşından beri Azerbaycanda yaşayıb...Bir neçe hefte evvel İngiltereye köçüb ve sabah burda olacaq...Bax tek olmayacaqsan...Yeni dostun olacaq..)
O an Nazlı heç ne demeden müellimesinin üzüne gülümsese bele üreyinde 3 türk sözü keçirdi...YAA NE DEMEZSİN...
Müellimesinin dediyine göre Kamran 5 dil bilirmiş...İngilis, rus, türk, fars ve azerbaycan dilleri...Tebiiki bu xeber bir az Nazlını qıcıqlandırmışdı...Paxıllıqdanmı ya evvelceden onun özünden razı olduğunu düşünmeyindenmi? Biliner tez bir zamanda...
Nazlı öz-özüne: -Pay atonnaaa men de 3 dil bilirdim de gerek yayaydım mektebe? 1-2 müellimden başqa heç kim bilmirdi ki...Bu gelmemiş uje bütün mekteb bildi...Lovğa..!!
Ardı var..

<< 1 2 [3]