nömreye sataşır...Üzünüiçeri tutub: Papa Günayı 1-ci mertebeye qeder ötürüm gelirem...
Mehdi: -Yaxşı qızım...
Nazlıgil 1-ci mertebeye düşdükde Nazlı celd nömreni telefona taxır...
Günay: -Noldu ay qız neynirsen???
Nazlı: -Son defe sesini eşidim getmemişden...
Günay: -Ehhh deli....
Nazlı nömreni taxdıqdan sonra Ümidin nömresini yığır...
Ümid yorğun sesle: -Alooo..
Nazlı: -Nolub sesive? Yatmışdın?
Ümid: -Yatmaq??? Yatmaq mene haramdı...Gece yatmamışdım yeqin ondandı....
Nazlı: -Nolub niye yatmamışdın ki?
Ümid: -İstemedim...Düşünürdüm.....
Nazli: -Neyi?
Ümid: -Bizi...niye bele ayrıldığımızı.....
Nazlı: -Bağışla bele olması lazım idi...
Ümid: -Offf Nazlı offff of off!!!!!!!! Bele bitmeye bilerdi...Ne vaxt gedirsen sen?
Nazlı: Bir azdan çıxırıq.....
Ümid: -Özüne yaxşı bax Nazlı....(De Ümid...belke razı oldu....yox ya redd etse?)
Nazlı:-Sen de Ümid....Heyatında uğurlar...Sen çox yaxşı oğlansan....(kaş bele bitmeyeydi)
Ümid: Nazlı? ( Heyatımdan çıxma...Bize şans ver...he de bunları)
Nazlı: -He?
Ümid: -Seni çox isteyirem...bunu heç vaxt unutma....
Nazlı: -Men de seni....Sağ ol...
Ümid: -Sağ ol... (axmaq Ümid axmaq axmaq axmaq...Niye deye bilmedim axı?)
Ümid cesaretini toplayıb geri zeng etdiyinde Nazlı artıq nömreni çıxarıb Günaya vermişdi......
Bütün aile hazırlıqlarını görmüş, hava limanına yol almışdılar...Sadece saatlar qalmışdı bu ölkeni terk etmeye.....bir neçe saat...Nazlı maşının penceresinden son defe Bakını izleyirdi...son1 il yarımı düşündü...heyatında nelerin deyişdiyini....Bir anda Ümid canlandı xeyalında...Tebessüm qondu dodaqlarına....Meger o imiw bu zaman erzinde başına gelmiş en gözel şey... onun dünyasını rengareng eden, işıqlandıran ÜMİD...İndi ise her şey nece de boş, maraqsız ve menasız idi Nazlı üçün...
Nazlı ve atası Mehdi, artıq teyyarede öz yerlerini almış ve teyyare artıq havaya qalxmışdı....Nazlı ise qulaqcıqlar qulağında, tekrar-tekrar eyni mahnıya qulaq asırdı...Badem –Gittiyinden beri....Bademinbu ve diger

<< 1 2 [3] 4 >>