gedirsen?! Axırda bu ifrite ile evlenecekdin ee! Amma indi de ayıb oldu axı. Guya onu istemiremmiş kimi. Istemirem, amma bele üzüne demek de yaxşı deyil axı. Ne de olsa o meni sevir. Yazıq qız, yeqin bütün gece ağlamaqdan helak olub. Asan deyil, sevdiyin adam seni istemeye gelmesin. Gören indi ne deyim? Haydı Eli, xoş bir şeyler de, könlünü al. Amma o qeder de xoş olmasın, sonra daha çox aşiq olar.”- deye düşünen Eli, cesaretini toplayıb ağzını açırdı ki...
- Dünen axşam gelmediyin üçün sene o qeder minnetdaram ki. Bütün gece sevincden gözüme yuxu getmeyib.
Eli elece ağzı açıq qalmışdı. Gözlerinin içi bele gülen Jaleye bir müddet boş-boş baxdı. birden özüne gelib, tez üzünü çevirdi. Özünü ciddi gösterib tox sesle dedi:
- He, deymez. Boş şeydi.
Jale:
- Ne boş şey? Bunu elemeseydin, senin kimi bir neandertalla nişanlı olacaqdım. Xeyalı bele qorxuncdu ...- deyen Jale, Elinin ona öldürecekmiş kimi baxdığını görüb susdu.
“ Menim kimi neandertalla nişanlanmağın xeyalı bele qorxunc imiş! Qarşındakı adamdı ee, daşdan deyil. Hansı qız sevdiyi oğlana bele deyer?! Içi qurumuş ifrite!”- düşünen Eli sevincden üzünde güller açan Jaleye dik-dik baxırdı. küskün uşaqlar kimi dodağını sallayıb, çiynini çekdi. Ayağa qalxıb otaqdan çıxdı. Qapının çırpılması ile Jale diksinib, etrafına baxdı. Elinin ayağa qalxdığını hiss etmemişdi bele, Axı o “xoşbext” rolu oynamaqla meşğul idi. İndi teklikden istifade edib üzündeki tebessümü sildi. Elindeki qelemle qarşısındakı vereqe fiqurlar çekib öz-özüne mızıldanırdı:
- Ayıya bax. Insan bir üzr isteyer, peşmanlığa benzer bir hiss gösterer. Utanmasa stolun üstüne çıxıb oynayardı. Senden homosapiens-filan olmaz, neandertalsan ki, neandertal!
Eli ile Jale üreklerinde bir-birini asıb-kesib, üzde gülümsemeye davam ederken, diger otaqda onlara qarşı planlar hazırlanırdı...
Axşam üstü bir yerden qayıdan Reşid bey ikisini de otağa çağırdı. Bir-birinden mümkün qeder uzaqda duran Eli ve Jaleye baxıb qımışdı. Tez yene zehmli görkemine bürünüb,

<< 1 ... 39 40 [41] 42 43 ... 95 >>