of. Emin ol bunların evezini bir gün senden çıxacam!"- bu kimi düşüncelerle Aydın qapını açıb öz otağına keçdi. O qeder esebi idiki örtüyü qapını dayanmadan yumruqlayırdı.

Yasemen Aydın otaqdan çıxan kimi sessizce ağlamağa başladı. Arada da "gic, axmaq, sefeh, deli..." kimi uşaqcasına sözler pıçıldayırdı.
Her ikiside bir-birine çox qezeblenmişdiler. Bir-birlerinin planlarını pozmuşdular. Eslinde ikisininde niyyeti eyni idi, amma inadkarlıqları sayesinde ayrı otaqlarda esebden partlayırdılar. Ne Yasemen, ne de Aydın bu gece tek yatmaq istemirdi. Ne meqsedle olursa olsun ikiside özünü heqiqeten evli hiss edirdi. Lakin bu onların tek yatacaqları son gece deyildi...

Seher Yasemen el-üzünü yuyub çay qoymaq üçün metbexe getdi. Gördüyü menzere qarşısında gülsünmü, ağlasınmı bilmedi. Yerde sınmış
yumurtalar, stolun üstüne sanki sepilmiş göyerti, ora-bura dağılmış un ve bütün bunların sebebkarı üst-başı berbad veziyyetde qaz plitesinde nese bişirmeye çalışırdı. Yasemen Aydının bu halına sessizce gülüb, soruşdu:
-Aydın neynirsen?
Aydın arxaya çevrilib ona gülümseyerek baxan Yasemeni görüb gülümsedi.
-Görmürsen? Omlet bişirirem.
-Aaa doğurdan? Bu menzereni görende soyuducudaki her şeyin sene hücum etdiyini ve senin özünü cesurca müdafie etdiyini düşünmüşdüm.
-Ha ha ha, çox gülmelidi-deyib hele de qapının ağzında duran Yasemene yaxınlaşdı Aydın.
-Bax bele lağ etdiyine göre yalvarsan da sene omletimden veren deyilem.
Yasemen Aydının köyneyindeki yağ, yumurta lekelerine baxıb gülümsedi.
-Ezizim onsuzda omletin ikimize de çatacağını düşünmürem. Çünki bir hissesi yerdedi, birazı köyneyindedi ve qalanın tavada olmasına sadece ümid edirem.
Aydın metbexe, paltarına bir nezer salıb günahkar uşaqlar kimi çiynini çekib gülümsedi:
-Hmm... Yaxşı boynuma alıram ki, o qeder de seliqeli iş görmürem. Amma eminemki dadı çox gözel olacaq. Hem 100% sen heç yumurta sındıra bilmirsen, amma mene lağ edirsen.
Yasemen tam ciddi üz ifadesiyle:
-Bax bunu düz dedin Aydın. Bu yaşıma

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 94 >>